Qëllimi i Kishës sonë të shenjtë është të ftojë çdo njeri drejt shpëtimit, duke i siguruar atij të gjitha mjetet e domosdoshme për të bërë të mundur këtë shpëtim. Ajo, si një nënë e dhembshur, u dhuron mundësi të pafundme bijve të saj, që t’i tërheqë ata drejt vetes dhe t’i shpëtojë. Një mundësi e tillë, ndoshta mundësia më e mirë, është edhe periudha kataniktike
Të dielën e tretë të parapërgatitjes për Kreshmën e madhe ne dëgjojmë shëmbëlltyrën e Djalit Plangprishës (Lk. 15:11-32). Kjo shëmbëlltyrë, së bashku me himnet e kësaj dite, na e paraqesin pendimin si kthimin e dikujt nga mërgimi. Na thuhet se djali plangprishës kishte shkuar në një vend të largët dhe atje kishte shpenzuar gjithçka kishte pasur. Në një vend të largët! Ky është përkufizimi i
E Diela pasardhëse është quajtur: “E Diela e Tagrambledhësit dhe e Fariseut”. Në vigjilje të kësaj të kremteje, në Mbrëmësoren e së shtunës, shfaqet për herë të parë libri liturgjik i periudhës së kreshmës, domethënë libri i Triodit. Kësisoj, himnet e këtij libri do t’i bashkëngjiten himneve dhe uratave të përjavshme të shërbesës ngjallësore. Në himnet e kësaj të diele del në pah aspekti tjetër
“Gjymtyrë të Krishtit bëhemi, Krishti bëhet e jona gjymtyrë”. Shën Simeon Teologu i Ri “Të shenjtat, të shenjtëve” Jisu Krishti na la porosi të kryejmë Liturgjinë Hyjnore me qëllim që të kungohemi me Trupin e tij të shenjtë dhe me Gjakun e tij të tërëshenjtë, që të bashkohemi me të. Në lidhje me këtë çështje, shën Joan Gojarti shkruan: “Është e nevojshme të mësojmë se
Ne të krishterët shkojmë në kishë, në Liturgjinë Hyjnore, që t’i lutemi Zotit të jetë i mëshirshëm ndaj nesh. Koha e Liturgjisë Hyjnore është çasti i pajtimit tonë me Krishtin. Ai është Ati fort i dashur, që na pret me krahët e dashurisë së Tij atërore gjithmonë të hapura. Dhe ne, në çastin që Zoti na jep faljen, flasim, jemi të pakujdesshëm, bëjmë zhurmë. Dhe
“Se aq shumë e deshe botën, sa dërgove Birin tënd të Vetëmlindur, që kushdo që beson tek Ai të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme”. Liturgjia Hyjnore e shën Joan Gojartit Liturgjia Hyjnore: Vepër e popullit të Perëndisë Kur një i krishterë i thjeshtë thotë “kishërohem” ose “shkoj në Liturgjinë Hyjnore”, nënkupton, zakonisht, se shkon në kishë dhe ndjek misterin e
“Ashtu si buka është një e vetme, po ashtu jemi edhe ne” (I Kor. 10:17). Kisha: Populli i Perëndisë Me anë të Pagëzimit të shenjtë njeriu rilind dhe bëhet pjesë e Kishës, e cila është Një, e Shenjtë, Katholike dhe Apostolike. Bëhet gjymtyrë e Trupit të shenjtë të Krishtit dhe dele e arsyeshme e grigjës shpirtërore të Tij, pikërisht ashtu siç i lutet meshtari Perëndisë:
“Vështrimin tim do ta kthej mbi atë që është i përulur, që ka frymë pendimi dhe dridhet nga fjalët e mia” (Isa. 66:2) Hyrje Shën Nektari i Pentapojës, mrekullibërësi, është një dhuratë e çmuar e Perëndisë për të gjithë botën në këto ditë të varfra të shekullit të 20-të. Në personin e tij shquhet fizionomia e një Ati të madh të Kishës, ku shenjtëria e
Në këtë shkrim do të diskutojmë rreth konceptit të spiritualitetit, për të cilin dëgjohet të flitet shpesh sa brenda Kishës, aq edhe jashtë saj. Fillimi i shekullit dhe mijëvjeçarit të ri është një rast i mirë për të menduar rreth asaj çka quhet “spiritualitet”, “njeri shpirtëror” dhe “jetë shpirtërore”. Mendoj se ka ardhur çasti të qartësojmë keqkuptimet dhe keqinterpretimet, që të njohim disi më mirë
Kremtojmë Pendikostinë, zbritjen e Shpirtit të Shenjtë, mbajtjen e premtimit dhe përmbushjen e shpresës. Oh, sa i madh ky mister! Sa i madh, aq edhe i nderuar! Prandaj po të thërresim: O Zot, Krijues i Gjithësisë, lavdi më ty. Kisha jonë e vendos këtë himn të mrekullueshëm si portë për të kremten e Pendikostisë. Me këtë himn përmbledh misterin “e madh dhe të nderuar”, për
