Mëshira “Lum ata që janë të mëshirshëm, sepse ata do të gjejnë mëshirë (Matheu 5:7). Të jesh i mëshirshëm do të thotë të jesh i ngjashëm me Perëndinë, sepse “Zoti është i mëshirshëm dhe zemërbutë, i ngadalshëm në zemërim dhe i madh në mirësi” (Psalmi 103:8). Dhe Zoti kaloi pranë tij (Moisiut) dhe thirri: “Zoti, Perëndia i përjetshëm, i mëshirshëm dhe i
Pastërtia e zemrës “Lum ata që janë të pastër në zemër, sepse ata do ta shohin Perëndinë (Matheu 5:8). Pastërti e zemrës do të thotë të jesh i çliruar nga të gjitha motivimet dhe qëllimet e mëkatshme dhe të mos kesh asnjë interesim të padenjë dhe asnjë dëshirë egoiste. Do të thotë të jesh krejtësisht i çliruar nga çdo gjë që e
Urdhërat e Shenjtë ose Misteri i Priftërisë Në Kishën Orthodhokse është bindja që Krishti është i vetmi prift, bari dhe mësues i Kishës së Krishterë. Ai dhe vetëm ai, udhëheq dhe sundon popullin e tij. Ai vetëm fal fajet dhe ofron Kungim me Perëndinë, Atin e tij. Gjithashtu, është bindja orthodhokse që Krishti nuk e ka braktisur popullin e tij, por ai qëndron me
Shërbesa e Varrimit Në Kishën Orthodhokse, shërbesa e Varrimit, ndonëse nuk është konsideruar në mënyrë specifike një mister, prapëseprapë bën pjesë në ritet e veçanta liturgjike të Popullit të Perëndisë. Ne tashmë e kemi përmendur, që Kisha ka një shërbesë të veçantë misterore për shenjtërimin e vuajtjes njerëzore dhe lutje të veçanta për ndarjen e shpirtit nga trupi gjatë vdekjes. Kur një person
Kur po i mësonte nxënësit të luteshin, Krishti tha: Ju, pra, lutuni kështu: Ati ynë që je në qiej, u shenjtëroftë emri yt. Ardhtë mbretëria jote. U bëftë dëshira jote si në qiell ashtu edhe mbi dhe. Bukën tonë të përditshme jepna neve sot. Dhe falna fajet tona, sikurse edhe ne ua falim fajtorëve tanë. Dhe mos na shtjer në ngasje, por çlirona
Ungjijtë Librat e parë të shkrimeve të Dhiatës së Re janë katër ungjijtë e Shën Mattheut, Shën Markut, Shën Llukës dhe Shën Joanit. Fjala ungjill fjalë për fjalë do të thotë lajm i mirë ose sihariq i gëzuar. Ungjijtë tregojnë për jetën dhe mësimin e Jisuit, por asnjëri prej tyre nuk është një biografi në kuptimin klasik të fjalës. Ungjijtë nuk u shkruan thjesht
Përpara se Mesha Hyjnore të vazhdojë më tej, dy kushte duhet të plotësohen nga besnikët. Ato janë shprehjet solemne të dashurisë dhe besës, të cilat janë themelore për jetën e krishterë dhe pa të cilat, nuk mund të ketë vetëblatim dhe Kungim me Perëndinë. Prandaj, në këtë kohë bëhet thirrja nga altari: Le të duam njeri-tjetrin, që të rrëfejmë me një mendje... Dhe populli besimtar vazhdon
Murgjëria Ndonëse nuk është konsideruar si një nga misteret e Kishës, meqenëse nuk është esenciale për jetën e krishterë dhe nuk është një element i domosdoshëm për ekzistencën e Popullit të Perëndisë, prapëseprapë, murgëria ka luajtur një rol të rëndësishëm në historinë e krishterë dhe vlerësohet shumë lart nga Kisha Orthodhokse. Në Traditën Orthodhokse thirrja murgërore është konsideruar si një dhuratë
Duke iu lutur Atit të Tij, Jisui u lut për popullin e Tij, (kr. Joani 17) Ai Vetë është i vetmi ndërmjetues i aftë për njerëzit para Perëndisë. Në fakt një është Perëndia, dhe një i vetëm është ndërmjetësi midis Perëndisë dhe njerëzve: Krishti Jisu njeri, i cili e dha veten si çmim për të gjithë (1 Timotheu 2:3). Jisui në lavdinë
Veprat e Apostujve Libri i Veprave të Apostujve u shkrua nga Shën Lluka në fund të shekullit të parë, si pjesë e dytë e historisë për Teofilin, rreth Krishtit dhe Kishës së Tij. Libri fillon me një tregim të ngjitjes së Zotit dhe zgjedhjes së Matias për të marrë vendin e Judas, si një anëtar i dymbëdhjetë apostujve. Pastaj vazhdon me ngjarjet e
