Mesha Hyjnore quhet gjithashtu Liturgjia Hyjnore. Fjala Liturgji, që do të thotë punë e përbashkët ose veprim i përbashkët, e shpreh më mirë e më qartë kuptimin dhe përmbajtjen e Meshës Hyjnore. Ajo është puna e përbashkët e Kishës Orthodhokse. Mesha Hyjnore është veprimi zyrtar i Kishës së mbledhur së bashku, si Populli i zgjedhur i Perëndisë. Fjala kishë, kupton një mbledhje ose bashkim
Përpara se të fillojë Mesha Hyjnore, prifti hyn në Kishë, duke thënë disa lutje të veçanta dhe më pas vishet me rrobat e meshimit*. Pastaj, shkon në Tryezën e Blatimit për të përgatitur bukën dhe verën për Meshën Hyjnore. Kjo pjesë e Liturgjisë quhet Blata e Hyjshme ose Proskomidhia, që do të thotë Përgatitje. Kjo formë e Proskomidhisë që kemi sot ka mundësi të
Mbas Shërbesës së Blatës së Hyjshme, prifti (ose dhiaku) temjanis altarin, ikonat dhe tërë Kishën. Në kohën që po temjanis altarin, ai thotë pa zë troparet që rrëfejnë plotësinë e pranisë së Krishtit në varr, në vdekje, në parajsë, në të djathtë të Atit: "Ti, i papërshkruar, që i mbush të gjitha". Ai, gjithashtu, thotë pa zë Psalmin 50: Mëshiromë, o Perëndi. Pas temjanisjes, kleri
Mbas bekimit të Mbretërisë, thuhet Lutja e Madhe. Kjo lutje hap çdo shërbesë liturgjike të Kishës Orthodhokse, si edhe të gjitha misteret dhe shërbesat e veçanta. Kjo është lutja e Kishës, që përfshin gjithçka që bëhet për çdo njeri dhe për çdo gjë. Ajo përbëhet nga lutje të ndryshme të cilave populli i përgjigjet: Mëshiro o Zot. Lutja e Madhe fillon me lutjet "me paqe"
Mbas Litanisë së Madhe, këndohen vargje nga psalmet sipas rasteve të veçanta. Këto vargje nga psalmet janë quajtur antifone, sepse ato ishin dhe ngadonjëherë, ende janë kënduar në dy kore, secili duke iu përgjigjur antifonisht tjetrit. Në çdo Meshë Hyjnore ka tre antifone. Historikisht, antifonet këndoheshin nga populli, në procesionin solemn drejt Kishës, ku Mesha Hyjnore e ditës do të kremtohej. Sot, ndonëse antifonet
Hyrja e Vogël bëhet gjatë këndimit të antifonit të tretë, qoftë ai Lumurimet apo Tropari i ditës. Hyrja e Vogël është procesioni solemn i klerit drejt altarit, i udhëhequr nga Ungjilli. Nëse po kremton një peshkop, ai zbret nga froni peshkopal ku po qëndron qysh nga fillimi i Meshës dhe rri në mes të soleas. Aty, atij i jepet Ungjilli. Mbas thirrjes: "Urtësi. Drejt!",
Gjatë këndimit solemn të Himnit Trishenjtor drejtuar Trinisë së Shenjtë, kleri shkon në Vendin e Lartë mbrapa altarit, duke bekuar Krishtin që "je mbi fronin e lavdisë së mbretërisë sate, ti që rri mbi kerubimet...". Pastaj, këndohet Apostulli i Meshës, zakonisht nga një laik, ose njëri nga këndonjësit (anagnosti). Këndimi, në gjuhën tradicionale të Kishës, është quajtur Apostull ose këndimi apostolik. Ai është quajtur
Mbas këndimit të Apostullit prifti bekon këndonjësin dhe psaltët thonë tri herë Aliluia. Në disa Kisha Aliluiat shoqërohen me disa vargje nga psalmet. Gjithashtu, në shumë Kisha Orthodhokse gjatë këndimit të Aliluiave temjaniset Ungjilli, ikonat, këndonjësi dhe tërë populli. Në disa Kisha të tjera temjanisin në heshtje gjatë këndimit të Apostullit. Temjanisja gjatë Aliluiave është më e përshtatshme, sepse temjanisja gjatë këndimit mund të
Mbas këndimeve nga Shkrimi i Shenjtë dhe predikimit, Liturgjia e Fjalës ose Liturgjia e Katekumenëve i afrohet mbarimit me të ashtuquajturën Lutja e Gjerë. Nëpërmjet kësaj Lutjeje populli lutet për nevojat e tij të veçanta, si dhe për nevojat e tërë Kishës, vendit dhe tërë botës. Në këtë, lutjet nuk bëhen në përgjithësi, si në Lutjen e Madhe, por në mënyrë specifike, për tërë njerëzit
Tani është koha për blatimin flijimor tek Perëndia. Dhe Perëndia pëlqen vetëm një blatim, Jisu Krishtin, Qengjin e Perëndisë, i Cili e blaton Vetveten përjetësisht tek Ati, për mëkatet e botës. Në Krishtin njerëzit mund të blatojnë vetveten e njeri-tjetrin dhe tërë njerëzit e tërë botën tek Perëndia. Krishti ka bashkuar gjithçka tek Vetvetja dhe i ka marrë të gjitha mbi vete. Kështu, në
