Pendimi Misteri i Pendimit (ose i Rrëfimit) është akti ynë i pajtimit me Perëndinë dhe me Kishën, kur mëkati na ka ndarë prej jetës së Kishës. Kështu pra, pendimi është mënyra e Kungimit me Perëndinë, kur ky Kungim është prishur prej mëkatit. Në Traditën e Kishës, shpesh është quajtur si rinimi i Pagëzimit, ose si rivendosja e asaj gjendjeje të jetimit me Perëndinë,
Mbas Litanisë së Madhe, këndohen vargje nga psalmet sipas rasteve të veçanta. Këto vargje nga psalmet janë quajtur antifone, sepse ato ishin dhe ngadonjëherë, ende janë kënduar në dy kore, secili duke iu përgjigjur antifonisht tjetrit. Në çdo Meshë Hyjnore ka tre antifone. Historikisht, antifonet këndoheshin nga populli, në procesionin solemn drejt Kishës, ku Mesha Hyjnore e ditës do të kremtohej. Sot, ndonëse antifonet
Hyrja e Vogël bëhet gjatë këndimit të antifonit të tretë, qoftë ai Lumurimet apo Tropari i ditës. Hyrja e Vogël është procesioni solemn i klerit drejt altarit, i udhëhequr nga Ungjilli. Nëse po kremton një peshkop, ai zbret nga froni peshkopal ku po qëndron qysh nga fillimi i Meshës dhe rri në mes të soleas. Aty, atij i jepet Ungjilli. Mbas thirrjes: "Urtësi. Drejt!",
Gjatë këndimit solemn të Himnit Trishenjtor drejtuar Trinisë së Shenjtë, kleri shkon në Vendin e Lartë mbrapa altarit, duke bekuar Krishtin që "je mbi fronin e lavdisë së mbretërisë sate, ti që rri mbi kerubimet...". Pastaj, këndohet Apostulli i Meshës, zakonisht nga një laik, ose njëri nga këndonjësit (anagnosti). Këndimi, në gjuhën tradicionale të Kishës, është quajtur Apostull ose këndimi apostolik. Ai është quajtur
Vajimi i Të Sëmurit Krishti erdhi në botë për të "mbartur sëmundjet" e njerëzve. Një nga shenjat e mesianërisë së tij hyjnore ishte të shëronte të sëmurët. Fuqia e shërimit është në Kishë, meqenëse Krishti vetë është në Kishë, me anë të Shpirtit të Shenjtë. Misteri i Vajimit të sëmurit është lutja e veçantë e Kishës për shërimin e tij. Nëse besa e besimtarëve
Mbas këndimit të Apostullit prifti bekon këndonjësin dhe psaltët thonë tri herë Aliluia. Në disa Kisha Aliluiat shoqërohen me disa vargje nga psalmet. Gjithashtu, në shumë Kisha Orthodhokse gjatë këndimit të Aliluiave temjaniset Ungjilli, ikonat, këndonjësi dhe tërë populli. Në disa Kisha të tjera temjanisin në heshtje gjatë këndimit të Apostullit. Temjanisja gjatë Aliluiave është më e përshtatshme, sepse temjanisja gjatë këndimit mund të
Spiritualiteti Spiritualiteti në Kishën Orthodhokse është aktiviteti i jetës së përditshme në kungim me Perëndinë. Termi spiritualitet nuk i referohet thjesht vetëm veprimtarisë shpirtërore të njeriut, mendjes së tij, zemrës dhe shpirtit, po i referohet, gjithashtu, gjithë jetës së njeriut të frymëzuar dhe drejtuar nga Shpirti i Perëndisë. Çdo veprim i një të krishteri duhet të jetë një veprim shpirtëror. Çdo mendim duhet të jetë
Perëndia Spiritualiteti i krishterë përqendrohet në Perëndinë; në fakt, qëllimi i tij i vërtetë është kungimi ose bashkimi me Perëndinë, i cili arrihet nëpërmjet përmbushjes së vullnetit të Tij. Të jesh çfarë Perëndia do që ne të jemi dhe të bësh çfarë Perëndia do që ne të bëjmë është i vetmi qëllim i ekzistencës sonë njerëzore. Përmbushja e lutjes “U bëftë dëshira Jote”
Krishti Spiritualiteti i krishterë është përqendruar në Krishtin. Jisu Krishti është Biri hyjnor i Perëndisë, i Cili u lind si njeri nga Virgjëresha Mari për t’i dhënë njeriut jetën e përjetshme në kungim me Perëndinë Atin e Tij. Në Jisu Krishtin “tërë plotësia e hyjnisë banoi trupërisht” (Kolosianët 2:9). Në Atë është “plotësia” e “hirit dhe e së vërtetës” (Joani 1:16-17)
Shpirti i Shenjtë Një person mund të banojë në Krishtin, të kryejë urdhërimet e tij dhe të jetë në kungim me Perëndinë Atë vetëm me anë të pranisë dhe fuqisë së Shpirtit të Shenjtë në jetën e tij. Jeta shpirtërore është jetë në dhe me anë të Shpirtit të Shenjtë të Perëndisë. Nëse më doni (thotë Krishti), zbatoni urdhërimet e mia.
