Urdhërimi i ri Urdhërimet për të dashur Perëndinë dhe të afërmin gjenden në ligjin e Moisiut. Ato nuk janë urdhërime për popullin e Perëndisë. Ato janë urdhërime “të shkruara në zemrat e njerëzve” dhe të dhëna “nga natyra” vetë (Romanët 2:14:15). Ato janë urdhërimet e dhëna nga Perëndia në Fjalën e Tij tek njeriu “qysh prej fillimit” (1 Joani 2:7). Por, në
Shenjtëria Perëndia i Dhiatës së Vjetër ishte Perëndia i Shenjtë. Fjala "i shenjtë" do të thotë i ndarë, i ndryshëm, i pangjashëm me gjithçka tjetër që ekziston. Perëndia i Shenjtë i Dhiatës së Vjetër e zbuloi Vetveten tek populli i Tij i zgjedhur që ishte i aftë për të shikuar lavdinë e Tij. Lavdia e Zotit ishte një shfaqje e veçantë hyjnore e Personit dhe
Libri i Zbulesës Libri i Zbulesës, quajtur gjithashtu Apokalipsi, që do të thotë ajo që është zbuluar, i quajtur gjithashtu edhe Zbulesa e Shën Joanit, tradicionalisht mbahet të jetë vepra e nxënësit të Zotit, i cili, më vonë, shkroi ungjillin e katërt dhe letrat. Datohet në mes të gjysmës së dytë të shekullit të parë. Shën Joani e pati vizionin e tij “në ishullin
Profetët Janë gjashtëmbëdhjetë libra në Bibël të titulluar me emrat e profetëve, ndonëse jo domosdo të shkruar nga duart e tyre. Një profet është ai që flet nga frymëzimi i drejtpërdrejtë i Perëndisë; vetëm në kuptimin e dytë fjala (profet) ka kuptimin e atij që parathotë të ardhmen. Katër nga librat profetikë janë ato të të ashtuquajturve profetët e mëdhenj: Isaia, Jeremia, Ezekieli
Interpretimi Bibla është libri i shkrimeve të shenjta për Popullin e Perëndisë, Kishën. U bë në Kishë nga Kisha dhe për Kishën, nën frymëzimin hyjnor si një pjesë thelbësore e realitetit tërësor të marrëdhënies së besëlidhjes (dhiatës) së Perëndisë me Popullin e Tij. Ajo është Fjala autentike e Perëndisë për ata që i përkasin bashkësisë së zgjedhur të besimtarëve të Perëndisë, të Izraelit
Mbas falenderimit të Perëndisë për dhuratën e Kungatës së Shenjtë, kremtuesi i thotë popullit: Me paqe le të shkojmë. Ata i përgjigjen me fjalët: Në emrin e Zotit.Prifti del tek Dera e Bukur dhe para ikonës së Krishtit thotë lutjen e fundit, që quhet lutja e amvonës, në të cilën prifti i kërkon Perëndisë bekimin dhe paqen për të gjithë popullin e tij, Kishën dhe botën. Në
Gëzohuni dhe ngazëllohuni Gëzohuni dhe ngazëllohuni, sepse shpërblimi juaj është i madh në qiej. . .” (Matheu 5:11). Gëzimi është një element bazë i jetës shpirtërore dhe është një nga “frytet e Shpirtit të Shenjtë”(Galatianët5:22). Nuk ka spiritualitet të vërtetë pa gëzim. Qysh prej faqeve të para të Ungjillit dhe deri në fund të tij, apostujt e Krishtit, me Marinë, nënën e Tij dhe
Mbretëria e Perëndisë Dhurata e Perëndisë e jetës së përjetshme në Krishtin dhe Shpirtin e Shenjtë është Mbretëria e Perëndisë. Jisui e solli Mbretërinë e Perëndisë në botë nëpërmjet Shpirtit në Kishë. Jeta shpirtërore është jetë – tani aktuale – në Mbretërinë e Perëndisë. Mos ki frikë, o tufë e vogël, sepse Atit tuaj i pëlqeu t’ju japë mbretërinë. Shitni pasurinë tuaj dhe jepni
Simbolet e krishtera Në Kishën Orthodhokse simbolet përdoren me bollëk. Këto simbole janë ato realitete, të cilat kanë fuqinë dhe kompetencën e shfaqjes së Perëndisë tek njeriu, shenja që na mbartin ne përtej vetes tonë, në një bashkim dhe njohuri të vërtetë me gjërat e përjetshme dhe hyjnore. Ndërmjet simboleve të krishtera kemi përmendur ikonat, kryqin dhe veshjet liturgjike të kremtimit. Për më tepër,
Në mësimin e Krishtit, lëmoshë-dhënia shkon së bashku me agjërimin dhe lutjen. Ne e pamë që ky ishte, gjithashtu, edhe mësimi i Isaisë (shih më sipër) dhe i Dhiatës së Vjetër, në përgjithësi. Kur një lutet dhe agjëron, duhet të tregojë dashuri nëpërmjet bujarisë aktive tek të tjerët. Mos e jepni lëmoshën tuaj para njerëzve, me qëllim që ata t’ju admirojnë; përndryshe nuk
