Shkrimi i Shenjtë (Bibla) Shkrimi i Shenjtë ose Bibla, është libri i shkrimeve të shenjta të Popullit të Perëndisë të Dhiatës së Vjetër dhe të Re. Populli i Perëndisë i Dhiatës së Vjetër ishin Judejtë, pasardhësit e Abrahamit, Isakut dhe Jakovit, emri i këtij të fundit u ndërrua nga Perëndia në Izrael (Zanafilla 32:28). Ky popull quhet, gjithashtu, edhe Hebrenj. Ata mbeten gjithmonë
Mbas përkujtimeve, populli i lutet Perëndisë që t’i lejojë ata ta adhurojnë atë "me një gojë dhe me një zemër". Pastaj, prifti bekon popullin që të jenë me të "mëshirat e Perëndisë së Madhe dhe Shpëtimtarit Jisu Krisht"; dhe "mbasi kujtuam gjithë shenjtorët" thuhet një litani, në të cilën i kërkohet Perëndisë që t’i marrë dhuratat eukaristike "në altarin e tij qiellor" dhe
Bota dhe Mishi Në shkrimet dhe në traditën shpirtërore të Kishës, shprehja “bota” ka dy kuptime të ndryshme. Në të parin, “bota” është shprehja e të gjithë krijimit të Perëndisë. Si e tillë ajo është fryt i mirësisë së Perëndisë dhe objekt i dashurisë së Tij. Sipas shkrimeve, Perëndia e krijoi botën dhe gjithçka që është në atë. Ai krijoi qiejt dhe tokën
Tryeza e Blatës (Proskomidhia) Nëse qëndrojmë përballë altarit, Tryeza e Blatës (Proskomidhia) është në të majtë. Aty përgatitet buka dhe vera për Meshën Hyjnore. Potiri - kupa për verën - dhe Dhisku - për bukën, mbahen në këtë tryezë. Këto enë, zakonisht janë dekoruar me gdhendje ikonografike, simbole të krishtera dhe shenjën e kryqit. Në këtë tryezë mbahen të gjitha gjërat që duhen për
Meditimi ndryshon nga lutja, edhe nga lutja në qetësi, në atë që meditimi është mendim rreth Perëndisë dhe soditje e fjalës dhe veprës së Tij. Normalisht meditimi fillon me lexime nga Shkrimet e shenjta, Fjala e Perëndisë. Kjo quhet në traditën shpirtërore lectio divina. Është leximi i ngadaltë dhe i vëmendshëm i Biblës, ose ndoshta i shkrimeve të etërve të kishës dhe shenjtorëve, jo
Dashuria e Perëndisë Urdhërimi i parë i Perëndisë dhe më i madhi është që krijesat e Tij duhet ta duan Atë. "Dëgjo, o Izrael: Zoti, Perëndia ynë, është i vetmi Zot; dhe ti do ta duash Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde e me gjithë fuqinë tënde" (Marku 12:29-30, Matheu 22:37, Lluka 10:27, Ligji
Priftëria Kur folëm për Abrahamin, përmendëm sesi Jisu Krishti është “prift përjetë sipas urdhërit Melkisedek” (Shih më lart). Si “prift përjetë” Jisui është, gjithashtu plotësimi dhe përmbushja e priftërisë levitike të Dhiatës së Vjetër. Në Dhiatën e Vjetër, Perëndia e urdhëroi Moisiun të ndërtonte tabernakullin me shenjtëroren për adhurim dhe flijim. Le të më bëjnë një shenjtërore, që unë të banoj në mes tyre. Ju
Letra e Shën Joanit Tre letrat e Shën Joanit u shkruan nga nxënësi i dashur i Zotit i cili shkroi edhe ungjillin e katërt. Ato u shkruan në mbarim të shekullit të parë dhe kanë si temë të përgjithshme një polemikë të zjarrtë kundër “antikrishtëve” heretikë, të cilët po ndryshonin mësimet e Krishtit dhe po mohonin ardhjen e tij të vërtetë “në mish” për
Urtësia Librat e Biblës që zakonisht quhen librat e Urtësisë* përfshijnë: Jobin, Psalmet, Fjalët e Urta (Proverbat),Kishtarin (Predikuesin) dhe Këngën e Solomonit (Kënga e Këngëve), si edhe Urtësinë e Jisuit, Birit të Sirakut, i quajtur gjithashtu Ekleziastiku, dhe Urtësinë e Solomonit nga të ashtuquajturit apokrifë. Libri i Jobit, i datuar zakonisht në periudhën e mërgimit, është historia e vuajtjes të të drejtit, ku
Fjala e Perëndisë Shkrimi i Shenjtë është quajtur Fjala e Perëndisë e shkruar. Kjo nuk do të thotë që Shkrimi i Shenjtë ra nga qielli i bërë gati. As do të thotë se Perëndia e diktoi atë fjalë për fjalë tek njerëzit, të cilët ishin thjesht instrumente pasivë të Tij. Por do të thotë se Perëndia e ka zbuluar Vetveten si Perëndi i
