Dëshmore e madhe Irini. Nuk kemi të dhëna autentike për jetën e saj. Megjithatë po japim aq sa dihet për të: Kishte një bukuri të rrallë. Ishte fëmijë i vetëm e Likinit dhe Likinisë, arkondë të një qyteti persian. Qysh në moshën 6-vjeçare, u mbyll nga prindërit në një kullë, siç qe zakoni atëherë, dhe rritej në kujdestarinë e pedagogut të saj, plakut Apelian,
Dëshmore Pelagjia. Ishte nga Tarsi i Kilikisë. Jetoi në periudhën kur perandor ishte Diokleciani. Në atë periudhë, Roma, në të cilën jetonte dhe shenjtorja, ishte qendra e idhujtarisë, por po në atë periudhë kishte lulëzuar në Romë dhe Krishterimi, që po trondiste themelet e paganizmit. Nga një grua e krishterë, Pelagjia, u njoh me besimin e vërtetë. Por nëna e saj, e cila ishte
Dëshmorët Timoteu e Maura. Ishin bashkëshortë në Tebë të Egjiptit dhe u martirizuan në vitin 286. Timoteun, që ishte anagnost (lexues) në kishë dhe predikues i besimit, pa mbushur 20 ditë nga martesa e tyre, e kapën dhe e urdhëruan të dorëzonte librat e shenjtë. Kur ai refuzoi, sovrani i nguli hekura të skuqur në veshë sa i dolën sytë nga vendi. Pastaj
- Darka Mistike - E Enjtja e Madhe i kushtohet Darkës Mistike që Krishti kremtoi me dymbëdhjetë apostujt e Tij. Tema kryesore e ditës është vetë darka, për të cilën Krishti porositi që Pashka e Dhiatës së Re të hahej në kujtim të Tij, të trupit të Tij që thyhet dhe gjakut të Tij që derdhet për ndjesën e mëkateve. Gjithashtu, në shërbesat e kësaj
Profeti Jeremia. I dyti ndër profetët e mëdhenj, biri i priftit Elkia, lindi rreth viti 650 para Krishtit. Në vitin 626 mori thirrjen Hyjnore dhe, nga një njeri i qetë e i druajtur, shndërrohet në një personalitet vital e të mahnitshëm. Në Jerusalem, ndërkohë që ai ndodhej në prag të skllavërimit, fton bashkatdhetarët në besim e pendim tek i Plotfuqishmi, duke i nxitur
E Diela e Grave Miroprurëse. E Diela e tretë e Pashkës i kushtohet Grave Miroprurëse, të cilat u kujdesën për trupin e Shpëtimtarit në vdekjen e Tij dhe ishin dëshmitaret e para të Ngjalljes së tij. Sot kujtohen edhe Nikodhimi dhe Josifi nga Arimathea, që ndihmuan momentet pas vdekjes së Krishtit dhe varrimit. Të tre troparet e të Premtes së Madhe (Zezë) këndohen përsëri dhe
Apostull Jasoni e Sosipatri nga të 70-t. Ishin dy nga shtatëdhjetë dishepujt (4 janar). Jasoni ishte grek nga Selaniku ose nga Azia e Vogël që përqafoi judaizmin, ose (më e mundshme), hebre i diasporës. Ai priti në Selanik apostull Pavlin (29 qershor). Reaksionarët izraelitë erdhën dhe, pasi nuk gjetën Pavlin, morën në vend të tij Jasonin bashkë me disa vëllezër dhe i çuan te
9 dëshmorët në Kizikë (Theognidi, Rufusi, Antipatri, Theostiki, Artemasi, Magno, Theodhuli, Thavmasi, Filemoni). Këta martirë të shenjtë dhe të lavdëruar ishin nga vende të ndryshme dhe u arrestuan në Kizikë për besimin e tyre. Kur i pyetën, u përgjigjën me shumë guxim, duke u tallur me mashtrimet idhujtare. I torturuan me mënyra të ndryshme, por parapëlqyen ta dënonin veten si therore të gjallë për
- E Diela E Thomait - Në çdo ditë të javës mbas Pashkës, e quajtur nga kisha Java e Ndritshme, shërbesat paskale kremtohen me tërë shkëlqimin e tyre. Procesioni pagëzimor i Pashkës përsëritet çdo ditë. Dyert e Bukura të Hierores qëndrojnë të hapura. Gëzimi i Ngjalljes dhe dhurata e Mbretërisë së jetës së amëshuar vazhdon me bollëk. Pastaj, në fund të javës, të Shtunën
- Hierodëshmor Vasili i Amasisë – Ati ynë i shenjtë, shën Vasili, ishte episkop i Amasisë, në Pont, në kohën e persekutimeve të mëdha të Dioklecianit, Maksimianit dhe Maksimin Daias. Ai e tregoi me jetën e tij se një i krishterë duhet të jetë gjithnjë gati të derdhë gjakun për Krishtin. Në fund të represioneve të përgjakshme, ai fuqizoi në besim kishat e Pontit,
