Shenjtorët e ditës

- Episkop Tihoni i Amathundës -   Ati ynë i shenjtë Tihoni ishte bir i një familjeje modeste të Amathundës, qytet në pjesën jugore të Qipros. Iu përkushtua Përëndisë që fëmijë, u rrit me shpresëtari dhe u bë anagnost. I ati, që ishte bukëpjekës, e çoi një ditë të shiste bukë në qytet. Por Tihoni ua shpërndau të varfërve, duke zbatuar mësimet e Ungjillit. Kur

- Profeti Amos -   Profeti i shenjtë Amos ishte blegtor dhe kultivues fiqsh në fshatin e Tekoas, disa kilometra larg Betlehemit. Ai jetoi në mbretërimet e Osias (781-740), mbretit të Judas dhe të Jeroboamit II (784-744), mbretit të Izraelit. Kur po kulloste grigjën e tij, Zoti e thirri dhe i tha: “Shko, profetizoji popullit tim Izrael”. Shkoi në Mbretërinë e Veriut, ku të pasurit

- Profeti Elise -   Profeti Elise, emri i të cilit do të thotë: “Perëndia është shpëtim”, ishte i biri i një kultivuesi të pasur tokash në Abel-Meola të luginës së Jordanit. Një ditë që po lëronte arat me 12 palë qe, profeti Ilia (20 korrik) iu afrua dhe i hodhi përsipër mantelin e tij, duke e caktuar trashëgimtar të dhuratës së tij profetike. Eliseu

* * * * * - Dëshmore Akilina në Liban – Shën Akilina ishte bija e një fisniku, Eftolmit të Fenicisë. U pagëzua kur ishte 5 vjeçe nga episkopi Efthalios. Kur ishte 10 vjeçe, ajo i mësonte shoqet e saj të hiqnin dorë nga idhujt për të ndjekur Krishtin, me një zell të tillë, saqë e denoncoi njëfarë Nikodhimi te prokonsulli Volusien, i cili ishte

* * * * Oshënar Onufër Egjiptiani.   Fjeti në fund të shekullit të 4-t ose në fillim të shekullit të 5-të. Biografinë e tij e shkroi murg Pafnuti, i cili depërtoi në shkretëtirën e thellë për t’u bekuar nga eremitët që do të takonte. Kështu Pafnuti, pasi eci 17 ditë, dalloi diçka si trup leshtor dhe të bardhë, që vetëm në mes ishte i

- Apostull Vartholomeu –   Njëri prej të Dymbëdhjetëve. Identifikohet me apostullin Nathanail (22 prill), sepse te Mt.10:3; Mk.3:18; Llk. 6:14; Vep.1:13 renditet te nxënësit e Krishtit vetëm si Vartholomeu, ndërsa te Jn. 21:2 vetëm si Nathanail. Gjithashtu, gjithnjë përmendet së bashku me apostull Filipin (14 nëntor), ndërsa te Jn.1:46-52, pikërisht ky i fundit e solli te Jisui. Rrjedhimisht, nga dy emrat që kishte, siç

Dëshmorët Aleksandri e Andonina.   Shën Andonina ishte virgjëreshë e krishterë që bënte një jetë të pëlqyeshme për Perëndinë në fshatin e Kodramonit. Atë e arrestuan me urdhër të prefektit Festus, i cili i propozoi ta bënte priftëreshë të Artemidës, por ajo nuk pranoi dhe pohoi Krishtin me shumë guxim. Magjistrati dha urdhër ta rrihnin, pastaj e futi në burg dhe e la pa ngrënë

Oshënar Kirili i Aleksandrisë.   Lindi në vitin 370 në Aleksandri. Shën Nikodhim Agjirioti në sinaksarin e tij thotë se Shën Kirili jetoi në vitet e mbretërisë së Theodhosit. Prindërit e tij ishin shumë besimtarë. Në kujdesin e xhaxhait të tij, Theofilit të Aleksandrisë, Shën Kirili studioi theologji dhe filozofi. Gjatë periudhës së ushtrimit të tij në shkretëtirë, Kirili u lidh me asketin e famshëm

Transferimi i Lipsanit të Shën Theodhor Stratilatit.   Pak kohë pas martirizimit të tij të lavdishëm, lipsanet e shën Theodhorit u transferuan nga Heraklia në Efkaita, ku u vendosën në shtëpinë atërore të shenjtorit, sipas porosive që i kishte lënë para vdekjes sekretarit të tij, Abgarit. Atje u kryhen shumë mrekulli, aq sa qyteti mori emrin Theodhoropolis. Këtë transferim kremtojmë sot. Shën Anastas Sinaiti na

Hierodëshmor Theodhoti.   U martirizua në vendin e tij Ankara, Azia e Vogël, ka gjasa gjatë perandorisë së Dioklecianit (284-305). Ishte shpresëtar, i martuar. Merrej me tregti drithërash dhe njëkohësisht bukëpjekës. Shpeshherë u shpërndante bukë të varfërve dhe të burgosurve të krishterë, të cilët i inkurajonte në besim. Kur arkondi spërkati ushqimet me verë nga flijime idhujsh, që të “ndoteshin” të gjithë, ai i furnizoi