Gjetja III e Kokës së Joan Pagëzorit. Koka e çmuar e Pagëzorit pasi humbi përsëri pas transferimit nga Emesi, u gjet nga një prift shumë vite më vonë në një vazo argjendi në një vend të shenjtë në Koman të Kapadokisë. Që andej u transferua me madhështi në Konstandinopojë, ku perandori dhe patriarku, të rrethuar nga populli, e pritën me devotshmëri dhe e
Oshënar Simeoni. Lindi në vitin 510. Babai i tij Joani ishte me origjinë nga Edesa e Mesopotamisë, por më vonë shkoi që të banojë në Antioki. Nëna e tij Marta ishte një grua shumë besimtare. Ajo kreshmonte dhe i lutej Perëndisë që, nëpërmjet ndërmjetimeve të Shën Joan Pagëzorit, t’i jepte një fëmijë, të cilin do t’ia dedikonte atij. Pas kësaj, Marta pa në vegim
Miroprurëse Maria e Kleopës. Maria, gruaja e Kleopës, ishte një nga gratë e shenjta që i shërbenin Jisuit gjatë misionit të Tij publik, nga Galileja në Jerusalem. Ajo e shoqëroi deri në Kalvar, duke vajtuar pranë Kryqit, bashkë me Hyjlindësen dhe shën Maria Magdalenën, ndërsa apostujt u larguan. Të tretën ditë, në të gdhirë, bashkë me Miroprurëset e tjera shkoi te varri me aroma.
Etërit e Sinodit II Ekumenik. Vendimi i Sinodit të Nikeas nuk u pranua gjithanshmërisht në Kishë për një kohë të gjatë. Kundërshtimi vazhdoi për shumë dekada. Sinode të shumtë u mbajtën në vende të ndryshme, të cilët formuluan pohime të ndryshme të besimit. Partia ariane fitoi mbështetjen perandorake dhe mbrojtësit e besimit të Nikeas u persekutuan shumë. Turbullirat vazhduan deri në 381 kur, në
- Konstandini dhe Elena, mbretër - Bir i Konstandin Kloroit dhe i shën Elenës. Të dhënat për origjinën e tij dhe të nënës së tij, Elenës, i japim në jetën e saj që pason. Këtu plotësojmë: Në vitin 306 ushtria e proklamoi në Britani august, perandor, pas vdekjes së të atit, perandor tashmë qysh nga viti 305. Por perandor unik u bë mbas luftërave vetëm
Oshënar Lidia në Filipi. Lindi në qytetin Thiatira dhe, megjithëse ishte pagane, praktikonte judaizmin. Tregtonte purpur dhe jetonte me familjen e saj në Filipi të Maqedonisë. Një ditë të shtunë, shën Pavli erdhi për t’u predikuar grave të devotshme, mbledhur jashtë qytetit pranë një lumi, që të kryenin dhe ritualet. Kur Lidia dëgjoi të flitej për Shpëtimtarin dhe Mbretërinë e Qiejve, kërkoi të pagëzohej
Hierodëshmor Patriku i Prusës. Ishte episkop i Prusës në Bitini, në kohën kur prokonsulli Jul donte që adhurimi i idhujve të mbretëronte. Gjykatësi pasi shkoi në burime ujërash të nxehta, që ndodheshin diku rreth qytetit, për t’u sakrifikuar perëndive-mjekë, Asklepios, dhe gruas së tij, Igjia (Hygeia), thirri Patrikun dhe donte t’i bënte të njohur atij virtytet shëruese të këtyre ujërave, falë përkujdesjes së këtyre
Dëshmorët Petro, Dionisi, Kristina, Andrea, Irakliu. Në kohën e persekutimit të Decit, Petroja, i cili ishte një i ri i krishterë nga Lampsaka, bujar, plot besim, u ndalua dhe u çua para qeveritarit Abido. Kur ky i fundit po e nxiste t’i sakrifikonte Afërditës, Petroja u përgjigj se kurrë nuk adhuronte një gjë kaq të ndyrë, pasi adhurimi dhe lëvdimi i përkasin vetëm Perëndisë
Apostujt Androniku E Junia Nga Të 70-t Emrat e tyre përmenden nga apostull Pavli në Letrën drejtuar Romakëve (16,7), i cili i quan edhe “kushërinjtë e mi” dhe i lavdëron si të shkëlqyer mes apostujve. Junia ishte gruaja e Andronikut. Lindën në besimin jude, por në Jerusalem u bënë të krishterë. Më pas u bënë dishepuj të apostull Pavlit. Kaluan edhe ata në sprovat
Oshënar Theodhori i Shenjtëruar. Lindi në një familje të shquar të krishterë në Egjiptin e Sipërm dhe që i vogël bëri një jetë të pëlqyeshme për Perëndinë. Kur ishte 12 vjeç, u hidhërua kur pa përgatitjet e festës së Theofanisë e tha: “Nëse kënaqesh më këto ushqime, nuk do të fitosh jetën e përjetshme”. Që atëherë kreshmonte gjithë ditën deri në mbrëmje dhe nuk
