Skizma e Madhe Në mes të shekullit të njëmbëdhjetë një debat madhor lindi ndërmjet Konstandinopojës dhe Romës. Shkaku i konfliktit në atë kohë ishte ndalimi i praktikave liturgjike greke në Italinë e Jugut nga papa dhe ndalimi i praktikave latine në Lindje nga patriku i Konstandinopojës. Në 1053 papa dërgoi delegatë në Konstandinopojë në një përpjekje për të restauruar kungimin ndërmjet
Prirjet Kryesore Shekulli i dymbëdhjetë pa luftën e vazhdueshme të dinastisë perandorake Komneni në Konstandinopojë me kryqtarët latinë prej perëndimit dhe uzurpimet e turqve myslimanë në Lindje. Perandori Aleks Komneni e sanksionoi zyrtarisht Malin Athos si qendrën e murgërisë orthodhokse. Efthim Zigabeni përgatiti veprën Panopli Dogmatike, një manual i doktrinave zyrtare të Kishës. Ndonëse në këtë kohë pati në perandori një
Prirjet Kryesore Shekulli i dymbëdhjetë pa luftën e vazhdueshme të dinastisë perandorake Komneni në Konstandinopojë me kryqtarët latinë prej perëndimit dhe uzurpimet e turqve myslimanë në Lindje. Perandori Aleks Komneni e sanksionoi zyrtarisht Malin Athos si qendrën e murgërisë orthodhokse. Efthim Zigabeni përgatiti veprën Panopli Dogmatike, një manual i doktrinave zyrtare të Kishës. Ndonëse në këtë kohë pati në perandori një
Grigor Pallamai Shekulli i katërmbëdhjetë ishte koha e debatit Pallamit në Kishën e Lindjes. Grigor Pallamai (v. 1359) ishte një murg i Malit Athos. Ai ishte një praktikues i metodës së lutjes, të quajtur hezikastia (hezikia do të thotë qetësi). Me anë të kësaj metode personi kryen një disiplinë trupore të rreptë, me qëllim që të bashkojë mendjen dhe zemrën në Perëndinë
Papati Perëndimi në shekullin e pesëmbëdhjetë ishte në trazira rreth lidhjeve ndërmjet papatit dhe sinodeve kishtarë. Disa mbronin pikëpamjen se papa ishte suprem, ndërsa të tjerë atë që autoriteti i sinodeve të Kishës është mbi atë të papës. Një nga sinodet e periudhës, ai i Ferrara-Firences (1438-1439) u mbështet nga papët. Përfaqësuesit e Kishës së Lindjes erdhën në këtë sinod përsëri
Rusia gjatë sundimit të Ivanit të Tmerrshëm Në Rusi, në shekullin e gjashtëmbëdhjetë, teoria e “Romës së tretë” u bë një realitet politik. Murgu Filothe i Pskovit e informoi car Vasilin III (1505-1533) për vizionin e tij, bazuar në librin e Danielit, se carizmi rus do të ishte mbretëria e fundit tokësore e Popullit të Perëndisë. Roma e parë ra nga
Rusia: Koha e Trazirave Në shekullin e shtatëmbëdhjetë Rusia hyri në “kohën e trazirave”. Boris Godonov, i cili sundoi prej 1598, vdiq në 1605. Vasil Shuiski sundoi deri në 1610 kur u kurorëzua një car polak. Gjatë kësaj kohe të trazimit social, polakët e vunë vendin nën kontrollin e tyre. Ata e kapën Moskën dhe manastirin e Shën Sergjit. Patriku Gjermogjen,
Gjatë shtatëdhjetë e tre viteve në shekullin e tetëmbëdhjetë, froni patriarkal i Konstandinopojës i ndërroi patrikët dyzet e tetë herë. Disa e mbajtën pozitën e patrikut edhe pesë herë në kohë të ndryshme. Ky është një tregues i gjendjes së tmerrshme në të cilën të krishterët po jetonin nën sundimin turk. Ndonëse disa serbë arritën të emigronin në Austri dhe Hungari ku
Rusia: Ringjallja Shpirtërore Farat e ringjalljes shpirtërore, të mbjellura në shekullin e mëparshëm, lulëzuan në Rusi. Kisha vazhdonte të jetonte nën zotërimin e shtetit. Ndërsa Kisha ishte nën kontrollin dhe censurën e drejtpërdrejtë shtetërore, dhe ndonëse nuk ekzistonte një patrik ose një sinod kishtar i çdo lloji gjatë tërë këtij shekulli, jeta e besimit vazhdoi të tregonte vetveten me madhështi në
Kryepeshkopata Amerikane Në 1898, peshkopi Tikon Belavin u bë kreu i dioqezës së Ishujve Aleutinë dhe Alaskës të Kishës Orthodhokse Ruse. Në 1900 emri kësaj dioqeze u ndërrua në dioqeza e Ishujve Aleutinë dhe Amerikës së Veriut. Në 1905 Sinodi i Shenjtë i Kishës Ruse e ngriti dioqezën në rangun e kryedioqezës dhe Tikoni u bë kryepeshkop. Gjatë këtij viti, qendra e
