I – Spiritualiteti

Spiritualiteti Spiritualiteti në Kishën Orthodhokse është aktiviteti i jetës së përditshme në kungim me Perëndinë. Termi spiritualitet nuk i referohet thjesht vetëm veprimtarisë shpirtërore të njeriut, mendjes së tij, zemrës dhe shpirtit, po i referohet, gjithashtu, gjithë jetës së njeriut të frymëzuar dhe drejtuar nga Shpirti i Perëndisë. Çdo veprim i një të krishteri duhet të jetë një veprim shpirtëror. Çdo mendim duhet të jetë

Perëndia     Spiritualiteti i krishterë përqendrohet në Perëndinë; në fakt, qëllimi i tij i vërtetë është kungimi ose bashkimi me Perëndinë, i cili arrihet nëpërmjet përmbushjes së vullnetit të Tij. Të jesh çfarë Perëndia do që ne të jemi dhe të bësh çfarë Perëndia do që ne të bëjmë është i vetmi qëllim i ekzistencës sonë njerëzore. Përmbushja e lutjes “U bëftë dëshira Jote”

Krishti     Spiritualiteti i krishterë është përqendruar në Krishtin. Jisu Krishti është Biri hyjnor i Perëndisë, i Cili u lind si njeri nga Virgjëresha Mari për t’i dhënë njeriut jetën e përjetshme në kungim me Perëndinë Atin e Tij.     Në Jisu Krishtin “tërë plotësia e hyjnisë banoi trupërisht” (Kolosianët 2:9). Në Atë është “plotësia” e “hirit dhe e së vërtetës” (Joani 1:16-17)

Shpirti i Shenjtë     Një person mund të banojë në Krishtin, të kryejë urdhërimet e tij dhe të jetë në kungim me Perëndinë Atë vetëm me anë të pranisë dhe fuqisë së Shpirtit të Shenjtë në jetën e tij. Jeta shpirtërore është jetë në dhe me anë të Shpirtit të Shenjtë të Perëndisë.     Nëse më doni (thotë Krishti), zbatoni urdhërimet e mia.

  Njeriu      Njeriu, sipas shkrimeve, është krijuar “në ngjashmërinë e Perëndisë” (Zanafilla 1:26-27). Të jesh i ngjashëm me Perëndinë, nëpërmjet dhuratës së Perëndisë, është esenca e jetës dhe e qenies së njeriut. Në shkrimet thuhet se Perëndia fryu në njeriun “frymën e jetës” (Zanafilla 2:7). Ky mësim hyjnor ka bërë që në Kishën Orthodhokse të lindë kuptimi se njeriu nuk mund të jetë

Mëkati     Mëkati, sipas shkrimeve, është “paligjshmëri” dhe “paudhësi” (1 Joani 3:4, 5:17). Të bësh paudhësi dhe të bësh padrejtësi do të thotë të mëkatosh. Në greqisht, fjala mëkat në kuptimin origjinal kishte kuptimin e “mos-qëllimit në shenjë”, domethënë të shkoje në drejtimin e gabuar, drejt qëllimeve dhe synimeve të gabuara. Do të thotë të zgjedhësh dhe të shkosh në rrugën e vdekjes dhe

   Djalli     Shkrimet dhe jetët e shenjtorëve të Perëndisë sjellin dëshminë e ekzistencës së djallit. Djalli është një frymë e rënë pa trup, një engjëll i krijuar nga Perëndia për shërbimin dhe lavdërimin e Tij. Së bashku me djallin, është ushtria e tij e fuqive të këqia engjëllore që u rebeluan kundër mirësisë së Perëndisë dhe kërkuan të prishnin dhe shkatërronin krijimin e

Bota dhe Mishi     Në shkrimet dhe në traditën shpirtërore të Kishës, shprehja “bota” ka dy kuptime të ndryshme. Në të parin, “bota” është shprehja e të gjithë krijimit të Perëndisë. Si e tillë ajo është fryt i mirësisë së Perëndisë dhe objekt i dashurisë së Tij. Sipas shkrimeve, Perëndia e krijoi botën dhe gjithçka që është në atë. Ai krijoi qiejt dhe tokën

Kisha     Jeta e re dhe e bollshme, dhënë njeriut nga Perëndia nëpërmjet Krishtit dhe Shpirtit të Shenjtë në krijimin dhe shpëtimin, është jeta e Kishës së Krishterë. Jeta e Kishës është jeta e dëshiruar fillimisht për njeriun dhe botën e tij nga Perëndia. Ajo është jeta e Vetë Perëndisë e dhënë fillimisht në krijimin. Ajo është jeta shpirtërore. Nuk duhet menduar jeta shpirtërore e