Miroprurëse Maria e Kleopës. Maria, gruaja e Kleopës, ishte një nga gratë e shenjta që i shërbenin Jisuit gjatë misionit të Tij publik, nga Galileja në Jerusalem. Ajo e shoqëroi deri në Kalvar, duke vajtuar pranë Kryqit, bashkë me Hyjlindësen dhe shën Maria Magdalenën, ndërsa apostujt u larguan. Të tretën ditë, në të gdhirë, bashkë me Miroprurëset e tjera shkoi te varri me aroma.
Etërit e Sinodit II Ekumenik. Vendimi i Sinodit të Nikeas nuk u pranua gjithanshmërisht në Kishë për një kohë të gjatë. Kundërshtimi vazhdoi për shumë dekada. Sinode të shumtë u mbajtën në vende të ndryshme, të cilët formuluan pohime të ndryshme të besimit. Partia ariane fitoi mbështetjen perandorake dhe mbrojtësit e besimit të Nikeas u persekutuan shumë. Turbullirat vazhduan deri në 381 kur, në
- Konstandini dhe Elena, mbretër - Bir i Konstandin Kloroit dhe i shën Elenës. Të dhënat për origjinën e tij dhe të nënës së tij, Elenës, i japim në jetën e saj që pason. Këtu plotësojmë: Në vitin 306 ushtria e proklamoi në Britani august, perandor, pas vdekjes së të atit, perandor tashmë qysh nga viti 305. Por perandor unik u bë mbas luftërave vetëm
Oshënar Lidia në Filipi. Lindi në qytetin Thiatira dhe, megjithëse ishte pagane, praktikonte judaizmin. Tregtonte purpur dhe jetonte me familjen e saj në Filipi të Maqedonisë. Një ditë të shtunë, shën Pavli erdhi për t’u predikuar grave të devotshme, mbledhur jashtë qytetit pranë një lumi, që të kryenin dhe ritualet. Kur Lidia dëgjoi të flitej për Shpëtimtarin dhe Mbretërinë e Qiejve, kërkoi të pagëzohej
Hierodëshmor Patriku i Prusës. Ishte episkop i Prusës në Bitini, në kohën kur prokonsulli Jul donte që adhurimi i idhujve të mbretëronte. Gjykatësi pasi shkoi në burime ujërash të nxehta, që ndodheshin diku rreth qytetit, për t’u sakrifikuar perëndive-mjekë, Asklepios, dhe gruas së tij, Igjia (Hygeia), thirri Patrikun dhe donte t’i bënte të njohur atij virtytet shëruese të këtyre ujërave, falë përkujdesjes së këtyre
Dëshmorët Petro, Dionisi, Kristina, Andrea, Irakliu. Në kohën e persekutimit të Decit, Petroja, i cili ishte një i ri i krishterë nga Lampsaka, bujar, plot besim, u ndalua dhe u çua para qeveritarit Abido. Kur ky i fundit po e nxiste t’i sakrifikonte Afërditës, Petroja u përgjigj se kurrë nuk adhuronte një gjë kaq të ndyrë, pasi adhurimi dhe lëvdimi i përkasin vetëm Perëndisë
Apostujt Androniku E Junia Nga Të 70-t Emrat e tyre përmenden nga apostull Pavli në Letrën drejtuar Romakëve (16,7), i cili i quan edhe “kushërinjtë e mi” dhe i lavdëron si të shkëlqyer mes apostujve. Junia ishte gruaja e Andronikut. Lindën në besimin jude, por në Jerusalem u bënë të krishterë. Më pas u bënë dishepuj të apostull Pavlit. Kaluan edhe ata në sprovat
Oshënar Theodhori i Shenjtëruar. Lindi në një familje të shquar të krishterë në Egjiptin e Sipërm dhe që i vogël bëri një jetë të pëlqyeshme për Perëndinë. Kur ishte 12 vjeç, u hidhërua kur pa përgatitjet e festës së Theofanisë e tha: “Nëse kënaqesh më këto ushqime, nuk do të fitosh jetën e përjetshme”. Që atëherë kreshmonte gjithë ditën deri në mbrëmje dhe nuk
Oshënar Pahomi i Madh. U lind prej prindërve idhujtarë në Tebaidë të Egjiptit ndërmjet viteve 290 dhe 292. Në moshën 20-vjeçare, ndërsa ishte ushtar, u josh nga virtyti i të krishterëve dhe u lirua, studioi besimin dhe u pagëzua. Po atë natë në ëndërr shijoi ëmbëlsinë e Hirit, dhe kështu vendosi që t’i kushtohej Perëndisë. Me këmbëngulje dhe durim u pranua më në fund nga
E Diela e Samaritanes. E Diela e katërt flet për një grua nga Samaria me të cilën Krishti foli në pusin e Jakovit (Joani 4). Edhe këtu tema është për "ujin e gjallë" dhe njohjen e Jisuit si Mesia i Perëndisë (Joani 4:10-11; 25-26). Kjo na kujton për jetën tonë të re në atë, për pirjen tonë nga "uji i gjallë", për adhurimin tonë
