* * * * * - Vendosja e Brezit të Hyjlindëses Mari – Sipas një tradite të vjetër kishtare, në çastin kur e Tërëshenjta Mari do të largohej nga kjo botë, dy veshjet e saj i la te dy gra të varfra shpresëtare, që i kishin shërbyer. Këto i ruajtën me kujdes dhe u lanë brez pas brezi deri te Galbi dhe Kandidi, të cilët
* * * * * - Aleksandri, Kryepiskop i Konstandinopojës – Shën Aleksandri ishte nga një familje e thjeshtë dhe nuk ishte i zoti me fjalët, por shkëlqente në virtyte, ndaj u gjykua i denjë të bëhej ndihmës i shën Mitrofanit, kryepiskopit të Bizantit. Shën Mitrofani ishte i moshuar dhe shumë i sëmurë për të shkuar në Sinodin e Parë të Nikeas (325) dhe Aleksandri
* * * * * - Prerja e Kokës së Joan Pagëzorit- Joani është më i madhi ndër profetët, për këtë ikonizohet gjithnjë në të majtë të Zotit Jisu Krisht. Pas së Tërëshenjtës, personi i parë më i respektuar nga të gjithë shenjtorët është Joan Pararendësi. Ai dëshmoi për të vërtetën dhe për ligjin e shenjtë të Perëndisë. Me qëllim që ky ligj të ruhej
* * * * - Ezekia i Drejtë, Mbret – Ezekia, biri i Ahazit, u bë mbret i Judës në moshën 25-vjeçare (716-687). Në kundërshtim me të atin, që ishte dhënë pas idhujtarisë, për shkak të besimit të mirë ai ishte i pëlqyeshëm për Perëndinë më tepër se çdo mbret tjetër i Judës, “kështu Perëndia ishte me atë dhe ai ia doli mbanë në të
* * * * * Oshënar Pimeni Shën Pimeni ishte me origjinë nga Egjipti. Kur ishte 15 vjeç shkoi pranë vëllezërve të tij që asketizonin në shkretëtirën e Skitës. Kur Pimeni ishte ende djalë i ri, shkoi të pyesë një jerond për tre mendime, por gjatë bisedës harroi njërin prej tyre. U kthye në qeli dhe kur u kujtua, e bëri përsëri rrugën e
Dëshmorët Adrian dhe Natalia Ishin një çift bashkëshortësh që banonin në Nikomedi të brigjeve aziatike të Propontidës, në kohën e Maksimianit (286-305). Gjatë përndjekjeve njerëzit e perandorit zbuluan të fshehur nëpër shpella 23 të krishterë, të cilët u dënuan me mënyra të ndryshme. Oficeri idhujtar Adriani, 28 vjeç, mbeti i mahnitur nga durimi i tyre dhe i pyeti për shkakun e dënimeve. Ata iu
Apostull Titi i Gortinës Nga të 70-t Dhiata e Re na jep pothuajse tërësinë e të dhënave të tij biografike. “Duke qenë grek” i parrethprerë (Gal 2:3) d.m.th. idhujtar, e kishte prejardhjen ndoshta nga Antiokia. U konvertua nga predikimi i apostull Pavlit (29 qershor). Kështu, në të ardhmen u bë pasues i çmuar dhe bashkëpunëtor i tij, meqë shquhej edhe për karakterin e tij
Hierodëshmor Kozmai Në Kolkondas (Fier) Lindi në një fshat të vogël të Etolisë, Mega Dhendron, në dioqezën e Artës (rreth vitit 1714). Prindërit e tij ishin njerëz të thjeshtë dhe besimtarë, që e edukuan në frikën e Perëndisë dhe me dashurinë për Shkrimet e Shenjta. Kur ishte 20 vjeç shkoi në Malin e Shenjtë për të studiuar në Akademinë, që atëherë ndodhej në varësi
Hierodëshmor Irineu i Lionit Meqenëse që fëmijë shkonte shpesh te shën Polikarpi i Smirnit (23 shkurt), do të ketë lindur në Smirni, rreth vitit 140. Haset në vitin 177 si prift në Lugdunë (Lion), në Francë. Gjatë persekutimit, Mondanizmi, një herezi e re, e cila ishte e pëlqyer për kushtet e atëhershme, sepse predikonte se po afronte ardhja e Zotit, tërhoqi kryesisht të krishterë
Dëshmor Agathoniku etj. Në kohën e persekutimit të Maksimianit, Eftolmio u dërgua për të nënshtruar të krishterët. Nga Nikomedia ai shkoi në Pont, duke derdhur gjak kudo ku kalonte. Megjithatë, në kundërshtim me planet e tij, njerëz të vullnetit të mirë, nga ushtarë e deri edhe kusarë, admironin guximin e nxënësve të Krishtit dhe deklaroheshin të krishterë. Kur Eftolmio u kthye në Nikomedi, u
