Shenjtorët e ditës

- Dëshmorët Efstrati, Afksenti, Oresti, Evgjeni, Mardari - Në kohën e persekutimit të ashpër të Dioklecianit, mbretërimi i përgjakshëm i terrorit u shtri në gjithë perandorinë mbi të krishterët, kudo ku ata jetonin dhe në çfarëdo rangu të ishin. Të krishterët duhet të zgjidhnin midis apostazisë (mohimit të besimit) dhe martirizimit. Në qytetin armen të Satalës jetonte një fisnik i shquar që quhej Efstrat, këshilltar

Ngjizja e Shën Anës, nëna e Hyjlindëses Mari. Sipas planit të parajetshëm të Perëndisë, që donte të përgatiste një banesë shumë të pastër për t’u mishëruar dhe të jetonte midis njerëzve, Joakimi dhe Ana ishin penguar të kishin pasardhës. Pasi mbërritën të dy në një moshë të thyer dhe ishin pa fëmijë, duke simbolizuar natyrën njerëzore që ishte kërrusur dhe tharë nën peshën e rëndë

Oshënar Ambrozi i Milanos. Ky atë i famshëm, një pishtar i ndezur nga drita e pakrijuar, emri i të cilit të sjell në mendje pavdekësinë hyjnore, vinte nga një familje e rëndësishme patricësh romakë që ishin konvertuar në Krishterim. Ai lindi në vitin 339 në Augusta Treverorum (Trier) ku ati i tij ishte prefekt i lartë i Galisë. Pas vdekjes së tij, e ëma u

Oshënar Nikolla i Mirës së Likisë. Ati ynë i shenjtë Nikolla, imituesi i flaktë i Zotit tonë Jisu Krisht dhe vazhduesi i veprës apostolike, u shfaq si një shtyllë e gjallë për Kishën, i zellshëm në mbrojtjen e besimit dhe një model bariu për të gjithë episkopët e shenjtë. Nëpërmjet mrekullive të shumta në ndihmë të të varfërve dhe të të braktisurve, të atyre që

Oshënar Sava i Shenjtëruar. Ati ynë hyjprurës Sava, një engjëll në mish dhe mjeshtër i shkretëtirës së Palestinës, lindi në Mutalaska, një qytet i vogël pranë Qesarisë në Kapadoki, në vitin 439. Në moshën 8-vjeçare hyri në manastirin e Flavianës, që ndodhej aty afër, ngaqë ndjeu një dashuri të madhe për Perëndinë dhe ngaqë e kuptoi kotësinë e gjërave të dheut. Ai i rezistoi insistimit

Dëshmore e madhe Varvara. Shën Varvara ishte vajza e një pagani të pasur që quhej Dioskur dhe jetonte në Heliopolis të Sirisë gjatë mbretërimit të perandorit Maksimian (284-305). Ajo ishte jashtë mase e bukur dhe i ati e ruante me rreptësi. Një ditë, ndërsa që bëhej gati të shkonte në një udhëtim të gjatë, ai urdhëroi shërbëtorët ta mbyllnin në një kullë të lartë të

Profeti Sofonia.   Sofonia, bir i Kushit nga fisi i Simeonit, është i nënti në rendin e profetëve më të vegjël. Ai jetoi në Jerusalem në fillimet e mbretërimit të Josias (640-609 para Krishtit), para se mbreti të fillonte veprën e tij për shkatërrimin e idhujtarisë në mbretërinë e Judesë dhe rivendosjen e lavdërimit të Perëndisë. Judea, pas pushtimit asirian të Senakeribit (700), kishte humbur

Profeti Abakum. Profeti i shenjtë Abakum vinte nga fisi i Simeonit. Ishte bir i Shafatit dhe jetoi rreth 600 vjet para Krishtit. I frymëzuar nga Shpirti i Shenjtë, ai paratha marrjen e Jerusalemit nga Kaldeasit, internimin në Babiloni, dhe qau hidhur për fatin e popullit rebel ndaj Perëndisë. Kur Nabukodonosori rrethoi Jerusalemin, profeti shkoi tek Osroeni dhe jetoi si i huaj në Arabi, në vendin

Profeti Naum.   Profeti i shenjtë Naum ishte me origjinë nga Elkoshi i Galilesë dhe i përkiste fisit të Simeonit. Ai jetoi në shekullin e 7-të para Krishtit dhe paratha shkatërrimin e Ninevisë, e cila ishte edhe kryeqyteti i Mbretërisë së Asirisë. Kjo gjë ndodhi në vitin 612 para Krishtit, nga mbreti i medëve. Gjithashtu ai profetizoi edhe restaurimin e mbretërisë së Judesë. Naumi është

Apostull Andrea, i Parëthirruri. Apostulli i lavdishëm i Krishtit, shën Andrea, ishte vëllai i shën Petros dhe vinte nga Betsaida, në bregun perëndimor të liqenit të Gjenesaretit. Ndryshe nga i vëllai, që ishte i martuar, kishte preferuar të ruante dëlirësinë dhe banonte në shtëpinë e Petros. Të dy vëllezërit ishin peshkatarë dhe ruanin Ligjin me devotshmëri. Kur shën Joan Pagëzori përshkoi Judenë dhe krahinat e