Oshënare dëshmore Evdhokia. Martirja e shenjtë e Krishtit, Evdhokia, ishte me origjinë nga Samaria dhe jetonte në Iliopolis, në Feniki të Libanit, në kohën e sundimit të perandorit Trajan (96-116). Duke qenë se nuk dinte asgjë rreth Perëndisë, kishte rënë në imoralitet dhe e kishte njollosur në prostitucion trupin e saj, të cilin Perëndia ia kishte stolisur me bukuri të rrallë. Të shumtë ishin
Apostujt Evuli, Nimfai. Këta dy shenjtorë ishin nxënës të apostull Pavlit. Nimfai ishte një fisnik i qytetit të Laodicesë, i cili mikpriste Kishën që po lindte në këtë qytet brenda shtëpisë së tij, për të celebruar Liturgjinë Hyjnore (shih Kol. 5:15). Evuli, këshilltari i mirë, që përmendet nga shën Pavli gjatë burgimit të tij të dytë, duket se është një nga të krishterët e
Oshënar Prokop Dekapoliti. Oshënar Prokopi jetoi në kohën e përndjekjes që shpalli Leoni III Isauri (717-41) kundër ikonave të shenjta. Ishte me origjinë nga Dekapoli, u bë murg në Konstandinopojë dhe, fillimisht, u pastrua nga të gjitha pasionet e ndotjet e mishit me anë të asketizmit dhe lutjes së zemrës. Më pas, i forcuar nga fuqia e Shpirtit të Shenjtë, shkoi, në shoqërinë e
Mbledhja për Kryeengjëllin Gavriil/Gabriel. Është zakon që pas festave të mëdha të Zotit të kremtojmë atë që u dërgua nga Perëndia apo kontribuoi në to. Kështu edhe pas të kremtes së Ungjillëzimit të kremtojmë kryeengjëllin Gabriel për lajmin e shpëtimit. Që nga fillimi dhe përgjatë gjithë historisë, ky prijës i Fuqive të Patrup ka qenë për ne njerëzit Engjëlli i mëshirës dhe i dashamirësisë
Oshënar Tarasi i Konstandinopojës. Ky ndriçues i shkëlqyer i Orthodhoksisë lindi në Konstandinopojë nga një familje e njohur, anëtarët e së cilës ishin nderuar me titullin e patricëve. Ashtu si i ati, një gjykatës i famshëm, kishte ndjenjën e përkrahjes dhe të mbrojtjes së të varfërve e të pafajshmëve, ndërsa nga e ëma trashëgoi një besim të madh te Perëndia. Pas një arsimimi të
Gjetja I dhe II e kokës së Joan Pagëzorit. Banketi i Herodit u vadit me gjakun e profetit më të madh e Pararendësit të Krishtit dhe, pas kësaj ngjarjeje, nxënësit e Joanit shkuan për të varrosur trupin e tij (Matth. 14:11). Kurse Herodiada, që kishte marrë kokën e përgjakur të Joanit në një tabaka, dha urdhër ta varrosnin atë thellë në një vend të
Hierodëshmor Polikarpi i Smirnit. Polikarpi i lavdishëm, që ishte, sipas nxënësit të tij, Irineut të Lionit, “nxënësi i apostujve dhe familjar me ata që kishin parë Zotin”, lindi në Efes, në kohën e perandorit Vespasian (rreth vitit 70). Para se të martirizoheshin, prindërit e tij të shenjtë ia besuan fëmijën e tyre një gruaje të shenjtë, Kalistës, që e rriti me frikë Perëndie dhe
Gjetja e lipsanëve të dëshmorëve në Evgjeni. Në kohën e patriarkut të shenjtë Thoma I (607-610), u gjetën lipsanet e disa martirëve të shenjtë e të panjohur, që ishin varrosur në krahinën e Evgjenit të Konstandinopojës. Kur patriarku Thoma i vendosi në një vend, që besimtarët të vinin t’u faleshin, ndodhën shërime të shumta. Kishin kaluar shumë vjet kur një klerik i quajtur Nikolla,
Apostull Kodrati nga të 70-t Kodrati jetoi në kohën e Zotit tonë Jisu Krisht. Ai ishte i urtë dhe i ditur e, pasi u bë nxënës i Krishtit, mori me bollëk hirin e Shpirtit të Shenjtë. U bë episkop i Athinës dhe solli në besimin e vërtetë shumë paganë, me anë të fjalëve të tij hyjnore që i linin pa përgjigje sofistët egoistë. Suksesi
Dëshmor i madh Efstathi e familja e tij Shën Efstathi quhej Plakida dhe e shoqja Tatjana para se ata dhe fëmijët e tyre të bëheshin të krishterë. Plakida ishte një gjeneral që jetoi në Romë në kohën e Trajanit (98-117). Edhe pse ishte pagan, ai ishte jashtë mase i virtytshëm dhe i donte në veçanti të varfrit. Perëndia, duke parë natyrën e tij të mirë,
