- Dëshmorët Bonifati, Agllaia, Senatore - Shën Bonifati ishte skllav në shërbim të një zonje të pasur romake të quajtur Agllai, bijë e një prokonsulli të kryeqytetit, në kohën e perandorit Dioklecian (284-305). Ai merrej me mbarëvajtjen dhe mbarështimin e pasurisë së madhe të zonjës së tij dhe bënte jetë të shthurur, sipas zakoneve të njohura të Romës në këtë kohë. Shpeshherë, duke u dhënë
* * * * * - Dëshmor Sebastiani etj. - Ky martir i lavdishëm i Krishtit ishte pinjolli i një familjeje të njohur të Milanos. Aftësitë e tij të mëdha bënë që të fitonte favoret e perandorit Dioklecian, i cili e emëroi gjeneral të gardës së tij. Me gjithë nderet dhe jetën e shthurur të oborrit, Sebastiani, në fshehtësi, ishte dishepull i Krishtit dhe përfitonte
- Profeti Daniel E 3 Djemtë: Anania, Azaria, Misaeli - Kur në vitin 597, para Zotit tonë, mbreti i Babilonisë, Nabukodonosori, pushtoi Jerusalemin, ai dërgoi në mbretërinë e tij të largët Joakimin, mbretin e Judesë, me një pjesë të parisë së qytetit dhe objektet e shenjta të Tempullit të Perëndisë. Danieli, i cili atëherë ishte 8 vjeç, u kap rob me 3 shokët e tij,
- Profeti Angjeu (Hagai) - Kur Kiri, mbreti i Persisë, mori pushtetin në perandorinë e Babilonisë (539 përpara Krishtit), Perëndia e nxiti të kthente në atdhe judenjtë që ishin mbajtur robër nga marrja e Jerusalemit (586), për të ndërtuar tempullin nën drejtimin e Zorobabelit, guvernatorit të Judesë, dhe të kryepriftit Jose (Libri i Ezdras). Sapo u kthyen në qytetin e shenjtë, ata që shpëtuan ringritën
- Hierodëshmor Elefteri i Vlorës dhe Anthia, e Ëma - Martiri i lavdishëm i Krishtit, Elefteri, emri i të cilit është sinonim me lirinë, lindi në Romë, gjatë shekullit të dytë. I ati vdiq kur Elefteri ishte i vogël, dhe ky u rrit me frikë Perëndie e me dashuri për virtytet e shenjta nga nëna e tij e devotshme, Anthia, ose Evanthia, që kishte marrë
- Dëshmorët Thirski, Lefki, Kaliniku - Gjatë persekutimit të Decit (250), Kumbriku u dërgua si guvernator i Bitinisë për të torturuar dhe vrarë të krishterët e qyteteve të Nikomedisë, Nikeas dhe Qesarisë. Një fisnik i krishterë i Qesarisë, që quhej Lefki, u zemërua aq shumë nga bëmat e përgjakshme të guvernatorit, saqë i doli përpara duke e qortuar me zë të lartë: “ O qen
- Dëshmorët Efstrati, Afksenti, Oresti, Evgjeni, Mardari – Në kohën e persekutimit të ashpër të Dioklecianit, mbretërimi i përgjakshëm i terrorit u shtri në gjithë perandorinë mbi të krishterët, kudo ku ata jetonin dhe në çfarëdo rangu të ishin. Të krishterët duhet të zgjidhnin midis apostazisë (mohimit të besimit) dhe martirizimit. Në qytetin armen të Satalës jetonte një fisnik i shquar që quhej Efstrat, këshilltar
Oshënar Spiridhoni i Trimithundës. Ati ynë i shenjtë, Spiridhoni, jetoi në ishullin e Qipros, në agimin e shekullit të 4-t dhe ushtronte në paqe zanatin e thjeshtë të bariut. Me sjellje të thjeshtë nga fshati dhe pak i arsimuar, ai nuk kishte të ngjashëm me veten sa i takon dashurisë ndaj të afërmit, butësisë, delikatesës, lëmoshës, mikpritjes dhe zbatimit të të gjitha virtyteve. Njësoj si
Oshënar Daniel stiliti. Ylli ndriçues, që ndriti botën me shkëlqimin e virtyteve të tij dhe, duke jetuar si një shkallë që me shembullin e tij na fton të ngjitemi nga toka në qiell, shën Danieli, ishte me origjinë nga një fshat i vogël i Merathas, afër Samosatës në Siri. Nëna e tij, që kishte mbetur pa fëmijë për një kohë të gjatë, arriti të ketë
Dëshmorët Minai, Hermogjeni, Efgrafi. Gjatë mbretërimit të shkurtër, në perandorinë e Lindjes, të Maksiminit të Thrakës, një njeri mizor dhe shumë i rreptë (235), qyteti i Aleksandrisë ishte i përfshirë nga mosmarrëveshje politike dhe nga suksesi i vazhdueshëm që korrnin mbështetësit e Ungjillit mbi adhuruesit e idhujve të kotë. U dërgua edhe një delegacion pranë Maksiminit për të kërkuar ndërhyrjen e tij dhe sovrani
