Shenjtorët e ditës

Oshënarët Athanasi e Kirili të Aleksandrisë.   Ati ynë i shenjtë Athanasi, shtylla e Orthodhoksisë dhe drita e universit, lindi nga prindër të devotshëm dhe orthodhoksë më 295, pak para shpërthimit të persekutimit të madh të Dioklecianit (297-313), në qytetin kozmopolit të Aleksandrisë, ku banonin popuj të ndryshëm dhe përplaseshin lloj-lloj kultesh e besimesh. I riu parapëlqente vetëm gjërat e Perëndisë dhe të Kishës. Një

Oshënar Andoni i Madh. Shën Andoni, lulja e parë e shkretëtirës, lindi rreth vitit 250, në fshatin e vogël Komas, në Egjiptin e Sipërm. Prindërit e tij, të krishterë fisnikë e të pasur, e rritën me besimin dhe frikën e Perëndisë. Vetë ata u morën me edukimin e djalit të tyre, sepse Andoni nuk i dëshironte lojërat e zhurmshme të fëmijëve të tjerë dhe i

Nderimi i vargonjve të Apostull Petros. Rreth vitit 43, mbreti i judenjve, Herod Agripa, kur pa se predikimi i apostujve po merrte përhapje të gjerë, u hakmor mizorisht kundër të krishterëve, ku mbeti i vrarë me shpatë edhe shën Jakovi, vëllai i Joanit (30 prill). Meqenëse kjo u pëlqeu judenjve, arrestoi edhe apostull Petron, korifeun, e futi në burg, deri në çastin e lirimit të

Oshënar Pavli i Tebës.   Në kohën e perandorit Deci (rreth 250), kur derdhej gjaku i martirëve në të gjitha krahinat e Perandorisë Romake, në Tebaidën e Poshtme (Egjipt) jetonte një burrë i devotshëm, i ditur dhe i stolisur me të gjitha llojet e virtyteve, i cili, pas vdekjes së prindërve, trashëgoi një pasuri të madhe. Për t’i shpëtuar furtunës së persekutimit, u tërhoq në

Oshënare Nina (Nino).   Lindi në Kapadoki dhe ishte bija e vetme e gjeneralit Zabulon, i afërt i martirit të madh, Gjergjit. Jetoi në kohën e sundimit të shën Konstandinit të Madh. U rrit me dashurinë për Perëndinë dhe zbatimin e Shkrimeve të Shenjta. U kap rob nga ivirët (emri i vjetër i gjeorgjianëve), të cilët e morën në vendin e tyre, mes kufijve të

Dëshmorët Ermili, Stratoniku. Shën Ermili ishte dhjak në Singidunum (Beograd), në kohën kur mbretëronte perandori Licinius (324). U denoncua nga paganët dhe i priti me gëzim e me padurim ushtarët që erdhën ta arrestonin. E çuan në amfiteatër, ku u tall me adhurimin e pamend të idhujve, për këtë arsye ia shqyen fytyrën. E futën në burg, ku e vizitoi një engjëll, i cili e

Dëshmore Tatjana, dhjakone. Shën Tatjana ishte bija e një romaku të pasur e me influencë, i cili kishte qenë 3 herë konsull. U bë dhjakone e Kishës së Romës, dhe u denoncua si e krishterë në kohën e sundimit të perandorit Aleksandër Seviri (222-235). E nxorën para sovranit, rrëfeu me trimëri Emrin e Krishtit dhe, kur e shpunë në tempull, i rrëzoi përtokë idhujt e

- Oshënar Theodhos Kinovjarku -    Shën Theodhosi, kryetar dhe udhëheqës i kinovitëve (murgjërit që jetojnë në komunitet murgjëror) në Palestinë dhe një yll i shkëlqyer për përjetësinë në qiellin shpirtëror, lindi rreth vitit 423 në fshatin Garisos, nga prindër besimtarë dhe që e kishin frikë Perëndinë, të cilët i transmetuan të birit dashurinë për virtytet e shenjta dhe zbatimin e Shkrimit të Shenjtë. Që

Oshënar Grigori i Nisës. Ishte fëmija i katërt i shën Vasilit dhe i shën Emelisë, dhe vëllai i vogël i shën Makrinës (19 korrik) dhe i shën Vasilit të Madh (1 janar). Lindi rreth vitit 331 në Qesari të Kapadokisë. U rrit në klimë të favorshme për virtytin dhe përkushtimin, dhe nuk shkoi, si shën Vasili, në qendrat e mëdha të kulturës helene për të

Dëshmor Poliefkti. Në fillim të persekutimit të Decit (249-251), Poliefkti dhe Niarku, dy oficerë me origjinë greke, të legjionit të dymbëdhjetë romak, në atë kohë me vendqëndrim Melitinën në Armeni, kishin miqësi të ngushtë. Niarku ishte bërë i krishterë, ndërsa Poliefkti jepej pas idhujve, megjithëse ishte shumë i virtytshëm. Kur u publikua edikti i parë i persekutimeve, i cili i detyronte gjithë ushtarakët të dëshmonin