Oshënar Prokop Dekapoliti. Oshënar Prokopi jetoi në kohën e përndjekjes që shpalli Leoni III Isauri (717-41) kundër ikonave të shenjta. Ishte me origjinë nga Dekapoli, u bë murg në Konstandinopojë dhe, fillimisht, u pastrua nga të gjitha pasionet e ndotjet e mishit me anë të asketizmit dhe lutjes së zemrës. Më pas, i forcuar nga fuqia e Shpirtit të Shenjtë, shkoi, në shoqërinë e
Mbledhja për Kryeengjëllin Gavriil/Gabriel. Është zakon që pas festave të mëdha të Zotit të kremtojmë atë që u dërgua nga Perëndia apo kontribuoi në to. Kështu edhe pas të kremtes së Ungjillëzimit të kremtojmë kryeengjëllin Gabriel për lajmin e shpëtimit. Që nga fillimi dhe përgjatë gjithë historisë, ky prijës i Fuqive të Patrup ka qenë për ne njerëzit Engjëlli i mëshirës dhe i dashamirësisë
Oshënar Tarasi i Konstandinopojës. Ky ndriçues i shkëlqyer i Orthodhoksisë lindi në Konstandinopojë nga një familje e njohur, anëtarët e së cilës ishin nderuar me titullin e patricëve. Ashtu si i ati, një gjykatës i famshëm, kishte ndjenjën e përkrahjes dhe të mbrojtjes së të varfërve e të pafajshmëve, ndërsa nga e ëma trashëgoi një besim të madh te Perëndia. Pas një arsimimi të
Gjetja I dhe II e kokës së Joan Pagëzorit. Banketi i Herodit u vadit me gjakun e profetit më të madh e Pararendësit të Krishtit dhe, pas kësaj ngjarjeje, nxënësit e Joanit shkuan për të varrosur trupin e tij (Matth. 14:11). Kurse Herodiada, që kishte marrë kokën e përgjakur të Joanit në një tabaka, dha urdhër ta varrosnin atë thellë në një vend të
Hierodëshmor Polikarpi i Smirnit. Polikarpi i lavdishëm, që ishte, sipas nxënësit të tij, Irineut të Lionit, “nxënësi i apostujve dhe familjar me ata që kishin parë Zotin”, lindi në Efes, në kohën e perandorit Vespasian (rreth vitit 70). Para se të martirizoheshin, prindërit e tij të shenjtë ia besuan fëmijën e tyre një gruaje të shenjtë, Kalistës, që e rriti me frikë Perëndie dhe
Gjetja e lipsanëve të dëshmorëve në Evgjeni. Në kohën e patriarkut të shenjtë Thoma I (607-610), u gjetën lipsanet e disa martirëve të shenjtë e të panjohur, që ishin varrosur në krahinën e Evgjenit të Konstandinopojës. Kur patriarku Thoma i vendosi në një vend, që besimtarët të vinin t’u faleshin, ndodhën shërime të shumta. Kishin kaluar shumë vjet kur një klerik i quajtur Nikolla,
Oshënar Timotheu. Oshënar Timotheu u vesh me rrobën e shenjtë engjëllore në moshë të re. Ai bëri një jetë asketike në manastirin e Simbolit, të themeluar nga shën Theoktisti, në malin Olimp të Bitinisë, ku shën Platoni (4 prill) banonte para se të bëhej igumen në manastirin fqinj të Sakudionit. Shën Timotheu e nënshtroi mishin në të gjitha fazat e një jete të ashpër
Oshënar Leoni i Katanias. Ky yll i ndritshëm i Orthodhoksisë dhe imitues i apostujve jetoi në kohën e valës së parë të persekutimit kundër ikonave të shenjta (760). Ishte nga një familje fisnike dhe u ngjit në të gjitha shkallët e priftërisë, derisa u bë episkop në Ravena, qyteti i tij i lindjes. Fama si shërbyes besnik i Krishtit u përhap përtej kufijve të
Apostujt Arkipi. Shën Arkipi ishte biri i shën Filemonit dhe Apfias, e njësoj si ata, një dishepull i apostull Pavlit, që e quan “ushtari ynë trim” (Filem. 2). Banoi në Kolosait dhe predikonte atje me Filemonin Lajmin e Mirë dhe ka mundësi që shërbente si prift për kishën që mblidhej në shtëpinë e të atit (Kol. 4:17). Gjatë mungesës së gjatë të episkopit Epafras,
Oshënar Leoni i Madh i Romës. Në kohën kur Kisha e Perëndimit ishte pjesë e Kishës së pandarë, Papa i Romës, si episkopi i qytetit të vjetër perandorak dhe patriarku i Perëndimit, gëzonte një nder të veçantë dhe shikohej nga të gjithë të krishterët si ruajtësi i parë i traditës apostolike dhe i saktësisë në çështjen e dogmave. Shën Leoni u ngjit në selinë
