Apostujt Herodioni, Agavi, Rufi, Flegoni, Asinkriti nga të 70-t. Shën Herodioni ishte nxënës i apostullit të shenjtë Petro dhe e shoqëroi në vizitat e tij hierapostolike, pastaj u hirotonis prej tij episkop i qytetit të Hipatisë (Patra e Re), në Fiotidë. Ai e predikonte Ungjillin me trimëri të madhe dhe ktheu shumë veta në të krishterë, prandaj u kap dhe u rrah nga paganët:
Dëshmor Kaliopi. Shën Kaliopi ishte nga një familje me origjinë senatorësh të Pergës, në Pamfili dhe u edukua me virtytet e krishtera nga ëma, Theoklia. Kur u shpall nga Diokleciani (304), edikti i persekutimit të përgjithshëm, i nxitur nga e ëma, shkoi të fshihej në Pompeipolis, në Kiliki. Dëshmitar i orgjive me anë të të cilave prefekti Maksimin nderonte perënditë pagane, i riu i
Eftihi i Konstandinopojës. Lindi në një fshat të Frigjisë rreth vitit 512. Kur u rrit dhe shkoi të studionte në Konstandinopojë, e kuptoi se dituria e kësaj bote është marrëzi (1 Kor. 1:18-25). Donte që të bëhej murg, por Perëndia e kishte caktuar për një shërbim tjetër: në moshën 30-vjeçare nga u hirotonis prift nga mitropoliti i Amasisë, që donte ta caktonte episkop të
Dëshmorët Klaudi, Diodori, Viktorini, Viktori, Papi, Serapioni dhe Niqifori të Korinthit. Këta shtatë martirë u arrestuan në Korinth gjatë përndjekjes që shpalli Deci (249-251), dhe u çuan para Tertit, prokonsullit të Peloponezit. I rrahën me kamxhik dhe u bënë në lloj-lloj torturash. Viktorinit i nxorën syrin e djathtë, i prenë gishtërinjtë e duarve dhe të këmbëve. Pastaj e hodhën në një havan të madh
Oshënar Platoni. I mbetur jetim pas vdekjes së prindërve gjatë një epidemie murtaje që shfarosi Konstandinopojën dhe krahinën rrotull, në vitin 747, shën Platoni iu besua njërit prej ungjve të tij, përgjegjësit kryesor të thesarit të perandorisë. Ai mori një edukim kaq të shkëlqyer, sa njerëz të sërës së lartë kërkonin shoqërinë e tij. Por i riu ndiente neveri për marrëdhëniet e botës dhe
Omologjet Nikita. Ati ynë oshënar Nikita lindi në Qesari të Bitinisë, afër Prusës. E ëma i vdiq tetë ditë pas lindjes së tij dhe djalin e përkushtuan te Perëndia, si të ishte një Samuel i ri. Ai u caktua t’i shërbente Kishës nga i ati, Fillareti, që u bë edhe vetë murg. Episkopi i qytetit e mori pranë për t’i mësuar Shkrimin e Shenjtë dhe
Oshënar Titi, çudibërës. I përkushtuar te Perëndia që në fëmijëri, ati ynë i shenjtë Titi u bë murg në një manastir pranë Konstandinopojës, me shumë gjasa në kohën e persekutimit ikonoklast. Shkëlqimi i virtyteve, bindja absolute dhe përulësia e pashtirur, bënë që t’i kalonte në virtyt jo vetëm vëllezërit e manastirit, por të gjithë murgjit e kohës së tij. Më pas u bë igumen
Oshënare Maria Egjiptiane. E shenjta Mari ishte me origjinë nga Egjipti. Ajo i braktisi prindërit kur ishte dymbëdhjetë vjeçe dhe shkoi në Aleksandri. Për shtatëmbëdhjetë vjet rresht jetoi aty mes shthurjes më të madhe. Bukën e fitonte me anë të lëmoshave, duke endur fije lini. Ajo shiste trupin e saj dhe këtë e bënte jo nga mjerimi, por e shtyrë nga pasioni i flaktë
Hierodëshmor Ipati i Gangrës. Ishte episkop i Gangrës, episkopatë e rëndësishme në Paflagoni, në veri të Azisë së Vogël, në kohën e shën Konstandinit të Madh. Mori pjesë në Sinodin e Nikeas (325) dhe me mësimet dhe shkrimet e tij të frymëzuara solli shumë heretikë në besimin e drejtë. Në çdo dioqezë ngriti kisha, në të cilat caktoi priftërinj të formuar. Ngriti dhe shtëpi bamirësie.
Profeti Joad. Profeti i shenjtë Joad jetoi në epokën kur Jeroboami sapo kishte provokuar ndarjen mes mbretërive të Izraelit (Samaria dhe Juda, 963-942 para Jisu Krishtit). Zoti e dërgoi pranë Jeroboamit, i cili sakrifikonte në atë moment në altarin që kishte bërë vetë. Joadi e mallkoi shenjtëroren dhe shpalli lindjen e të drejtit Josias, i cili do të rivendoste nderimin e Perëndisë së vërtetë.
