Oshënar Isaaku i Manastirit të Dalmatëve. Ati ynë i shenjtë ishte një eremit sirian, i cili jetonte në shkretëtirë gjatë persekutimit të perandorit Valens (364-379) kundër të krishterëve. Më 378, tek po përgatitej perandori në fushatë kundër gotëve, mbledhur në brigjet e Danubit, shenjti iu paraqit atij e i tha: “Madhëri, urdhëro të rihapen kishat, dhe do të kthehesh fitimtar”. Por sovrani e përbuzi.
Mespentikostia Në mes të javës së katërt, kremtohet solemnisht dita mes Pashkës dhe Rushajeve (Pesëdhjetores/Pentikostisë). Kjo quhet festa e Mespentikostisë/Mes-Rushajeve, në të cilën Krishti "në mes të festës" i mëson njerëzit për misionin e tij shpëtimtar dhe i ofron të gjithëve "ujin e gjallë" (Joani 7:14, 38). Përsëri ne kujtohemi për praninë e Mësuesit dhe për premtimin e tij shpëtimtar: "Nëse dikush ka etje,
Dëshmore Elikonida. Ishte virgjëreshë e bukur nga Selaniku. Gjatë persekutimit të Gordianit (rreth vitit 244) shkoi në Korinth që të nxiste banorët të përqafonin besimin e vërtetë. Me urdhër të prokonsullit Perinios, i cili u impresionua nga bukuria e saj, provoi ta kursente. Por ajo ishte e patundur ndaj propozimeve të tij dhe, si refuzoi t’iu flijonte idhujve, shpalli besimin te Krishti. Ia lidhën
Omologjet Joan Rusi. Fëmijë shpresëtarësh nga Ukraina, studioi Shkrimet e Shenjta dhe më pas u rekrutua si ushtar. Në luftën ruso-turke (ndoshta në vitin 1711), u zu rob nga tartarët dhe u shit te një qeveritar otoman i Prokopit të Kapadokisë. Qeveritari e torturoi shumë, por nuk arriti t’ia ndryshojë besimin, si robërve të tjerë. Më në fund u lodh dhe iu dhimbs për
Apostull Karpi Nga Të 70-t. Shën Karpi ishte dishepull i shën Pavlit, i cili transmetonte letrat e këtij të fundit te kishat e themeluara. Ktheu shumë paganë me predikimin e tij dhe u bë më pas episkop i Beresë në Thrakë (sot qyteti bullgar Stara Zagora) duke ndriçuar këtë krahinë si një diell shpirtëror. Kryente mrekulli të shumta, çlironte të demonizuar dhe drejtonte turmën
Gjetja III e Kokës së Joan Pagëzorit. Koka e çmuar e Pagëzorit pasi humbi përsëri pas transferimit nga Emesi, u gjet nga një prift shumë vite më vonë në një vazo argjendi në një vend të shenjtë në Koman të Kapadokisë. Që andej u transferua me madhështi në Konstandinopojë, ku perandori dhe patriarku, të rrethuar nga populli, e pritën me devotshmëri dhe e
Oshënar Simeoni. Lindi në vitin 510. Babai i tij Joani ishte me origjinë nga Edesa e Mesopotamisë, por më vonë shkoi që të banojë në Antioki. Nëna e tij Marta ishte një grua shumë besimtare. Ajo kreshmonte dhe i lutej Perëndisë që, nëpërmjet ndërmjetimeve të Shën Joan Pagëzorit, t’i jepte një fëmijë, të cilin do t’ia dedikonte atij. Pas kësaj, Marta pa në vegim
Miroprurëse Maria e Kleopës. Maria, gruaja e Kleopës, ishte një nga gratë e shenjta që i shërbenin Jisuit gjatë misionit të Tij publik, nga Galileja në Jerusalem. Ajo e shoqëroi deri në Kalvar, duke vajtuar pranë Kryqit, bashkë me Hyjlindësen dhe shën Maria Magdalenën, ndërsa apostujt u larguan. Të tretën ditë, në të gdhirë, bashkë me Miroprurëset e tjera shkoi te varri me aroma.
Etërit e Sinodit II Ekumenik. Vendimi i Sinodit të Nikeas nuk u pranua gjithanshmërisht në Kishë për një kohë të gjatë. Kundërshtimi vazhdoi për shumë dekada. Sinode të shumtë u mbajtën në vende të ndryshme, të cilët formuluan pohime të ndryshme të besimit. Partia ariane fitoi mbështetjen perandorake dhe mbrojtësit e besimit të Nikeas u persekutuan shumë. Turbullirat vazhduan deri në 381 kur, në
- Konstandini dhe Elena, mbretër - Bir i Konstandin Kloroit dhe i shën Elenës. Të dhënat për origjinën e tij dhe të nënës së tij, Elenës, i japim në jetën e saj që pason. Këtu plotësojmë: Në vitin 306 ushtria e proklamoi në Britani august, perandor, pas vdekjes së të atit, perandor tashmë qysh nga viti 305. Por perandor unik u bë mbas luftërave vetëm
