Shenjtorët e ditës

- Çudia e Kryeengjllit Mihail –   Shumë kohë para Mishërimit të Krishtit, Kryeengjëlli i madh Mihail tregoi shumë herë dashamirësinë dhe kujdesin e tij vigjilues për njerëzit. Kur kaloi nga Frigjia për të shpallur Ungjillin, apostull Joani profetizoi një vizitë të ardhshme të princit të Kryeengjëjve, Mihailit, në një vend të quajtur Keretopa. Shumë kohë më pas, në këtë vend buroi në mënyrë të

- Zaharia, i ati i Joan Pagëzorit –   Zaharia ishte levit dhe pasardhës i priftit të madh, Abiatharit. Jetonte në Jerusalem me gruan e tij, Elisabetën, që vinte nga fisi i Aaronit. Që të dy ishin të drejtë. Zbatonin me dashuri urdhërimet e Zotit, por ishin pa fëmijë deri në moshë të madhe. Kur Zaharia kishte radhën si kryeprift, hyri në Tempull për të

- Profeti Moisi –   Moisiu lindi në Egjipt, nga fisi i Levit, në kohën kur hebrenjtë ishin ende në skllavëri dhe kur Faraoni dha urdhër për të vrarë tërë fëmijët meshkuj, sepse kishte frikë rritjen dhe prosperitetin e judenjve, të cilët paraardhësit e tij i kishin mirëpritur në Egjipt për shkak të mirënjohjes që ndienin për Josifin. Nëna e Moisiut, e kishte të pamundur

- Hierodëshmor Anthimi i Nikomedisë – Ishte episkop i Nikomedisë (Bitini, Azi e Vogël), kur me urdhër të perandorit Maksimian (288), iu vu flaka kishës që të vdisnin atje brenda 20 mijë të krishterë. Ai ishte në krye të këtyre besimtarëve. Perëndia e shpëtoi nga vdekja dhe ai u strehua në malet përreth. U kap rob pak kohë më vonë dhe e nxorën para Maksimianit.

- Dëshmor Mamasi (Mamai/Mamanti) –   Shën Mamasi vinte nga Gangra e Panflagonisë (Azi e Vogël). Prindërit e tij Theodhoti dhe Rufina ishin të krishterë. U zunë robër nga paganët dhe u burgosën, sepse nuk e mohuan Krishtin. Madje shenjti u lind në burg, por prindërit i vdiqën atje, dhe fëmija i vogël u adoptua nga një grua e perëndishme me emrin Amiana (sipas të

 Fillimi i Vitit Kishtar    Në këtë ditë, Kisha e Krishtit ruan Indiktin ose shpalljen e Vitit të Ri Kishtar. Termi e ka prejardhjen nga praktika e perandorëve romakë, të cilët kishin zakon të vinin në këtë kohë një taksë vjetore për mbajtjen e ushtrisë së tyre. Interesi i kësaj takse të përvitshme ishte caktuar me anë të shpalljeve çdo pesëmbëdhjetë vjet. Kjo është arsyeja

* * * * * - Vendosja e Brezit të Hyjlindëses Mari – Sipas një tradite të vjetër kishtare, në çastin kur e Tërëshenjta Mari do të largohej nga kjo botë, dy veshjet e saj i la te dy gra të varfra shpresëtare, që i kishin shërbyer. Këto i ruajtën me kujdes dhe u lanë brez pas brezi deri te Galbi dhe Kandidi, të cilët

* * * * * - Aleksandri, Kryepiskop i Konstandinopojës – Shën Aleksandri ishte nga një familje e thjeshtë dhe nuk ishte i zoti me fjalët, por shkëlqente në virtyte, ndaj u gjykua i denjë të bëhej ndihmës i shën Mitrofanit, kryepiskopit të Bizantit. Shën Mitrofani ishte i moshuar dhe shumë i sëmurë për të shkuar në Sinodin e Parë të Nikeas (325) dhe Aleksandri

* * * * * - Prerja e Kokës së Joan Pagëzorit- Joani është më i madhi ndër profetët, për këtë ikonizohet gjithnjë në të majtë të Zotit Jisu Krisht. Pas së Tërëshenjtës, personi i parë më i respektuar nga të gjithë shenjtorët është Joan Pararendësi. Ai dëshmoi për të vërtetën dhe për ligjin e shenjtë të Perëndisë. Me qëllim që ky ligj të ruhej

* * * * - Ezekia i Drejtë, Mbret – Ezekia, biri i Ahazit, u bë mbret i Judës në moshën 25-vjeçare (716-687). Në kundërshtim me të atin, që ishte dhënë pas idhujtarisë, për shkak të besimit të mirë ai ishte i pëlqyeshëm për Perëndinë më tepër se çdo mbret tjetër i Judës, “kështu Perëndia ishte me atë dhe ai ia doli mbanë në të