- Ungjilli - Joani 8:31-42. Jisui pra, u thoshte judenjve që i kishin besuar: Në qoftë se ju qëndroni në fjalën time, jeni me të vërtetë nxënësit e mi, edhe do të njihni të vërtetën, edhe e vërteta do t’ju çlirojë ju. Iu përgjigjën atij: Jemi fara e Abrahamit dhe asnjeriu nuk i jemi bërë kurrë deri tani skllevër. Si thua ti se do
Mespentikostia. Në mes të javës së katërt, kremtohet solemnisht dita mes Pashkës dhe Rushajeve (Pesëdhjetores/Pentikostisë). Kjo quhet festa e Mespentikostisë/Mes-Rushajeve, në të cilën Krishti "në mes të festës" i mëson njerëzit për misionin e tij shpëtimtar dhe i ofron të gjithëve "ujin e gjallë" (Joani 7:14, 38). Përsëri ne kujtohemi për praninë e Mësuesit dhe për premtimin e tij shpëtimtar: "Nëse dikush ka etje, le
- Apostulli - 1 Joani 1:1-7. Atë që ishte që në fillim, atë që kemi dëgjuar, atë që kemi parë me sytë tanë, atë që kemi vështruar, edhe duart tona e prekën, në lidhje me Fjalën e jetës, edhe jeta u shfaq, edhe e pamë, edhe dëshmojmë, edhe ju lajmërojmë për jetën e përjetshme, që ishte tek Ati, edhe u shfaq ndër ne; atë
E Diela e të Paralizuarit. E Diela III pas Pashkës i kushtohet shërimit të të paralizuarit prej Krishtit (Joani 5). Ky njeri u shërua nga Krishti ndërsa po priste që dikush ta zbriste në pellgun e ujit. Nëpërmjet Pagëzimit në Kishë, ne gjithashtu jemi shëruar dhe shpëtuar nga Krishti për jetën e amëshuar. Kështu, kjo ngjarje na tregon se edhe ne së bashku me
- Apostulli - Veprat e Apostujve 9:32-42. Edhe Pjetri, duke shkuar nëpër gjithë ato vende, zbriti edhe tek shenjtët që ishin në Lidë. Edhe atje gjeti një njeri që e quanin Enea, i cili ishte i paralizuar e prej tetë vitesh i dergjur në shtrat. Edhe Pjetri i tha: Enea, Jisu Krishti të shëron. Ngrihu dhe shtro shtratin tënd. Edhe ai përnjëherë u ngrit.
- Ungjilli - Joani 5:1-15. Pas këtyre ishte e kremtja e Judenjve; edhe Jisui u ngjit në Jerusalem. Edhe në Jerusalem afër portës së Dhenve është një pellg uji që quhet hebraisht Betesda, edhe ka pesë kamare. Në këto dergjej një shumicë e madhe të sëmurësh, të verbrish, të çalësh, të paralizuarish që pritnin lëvizjen e ujit. Sepse kohë pas kohe zbriste një engjëll
Jovi i Drejtë. Është shembulli më i madh i durimit ndër mijëvjeçarët. Historia e tij shtjellohet në librin me të njëjtin titull të Dhiatës së Vjetër, që përbën një kryevepër të literaturës botërore. Pasardhës i Isavit, bir i Zareut dhe i Vosorës, ishte i pesti që nga Abrahami (9 tetor) dhe jetoi rreth shekullit të 17-të para Krishtit, midis Arabisë dhe Idumesë, vend në
- Apostulli - Veprat e Apostujve 9:19-31. Edhe Sauli ndenji disa ditë bashkë me nxënësit që ishin në Damask. Edhe menjëherë predikonte Jisuin nëpër sinagogat, se ky është i Biri i Perëndisë. Edhe të gjithë ata që dëgjonin mahniteshin e thoshin: A nuk është ky ai që prishi në Jerusalem ata që thërrisnin në këtë emër, edhe këtu për këtë kishte ardhur, që t’i
Dëshmore e madhe Irini. Nuk kemi të dhëna autentike për jetën e saj. Megjithatë po japim aq sa dihet për të: Kishte një bukuri të rrallë. Ishte fëmijë i vetëm e Likinit dhe Likinisë, arkondë të një qyteti persian. Qysh në moshën 6-vjeçare, u mbyll nga prindërit në një kullë, siç qe zakoni atëherë, dhe rritej në kujdestarinë e pedagogut të saj, plakut Apelian,
Dëshmore Pelagjia. Ishte nga Tarsi i Kilikisë. Jetoi në periudhën kur perandor ishte Diokleciani. Në atë periudhë, Roma, në të cilën jetonte dhe shenjtorja, ishte qendra e idhujtarisë, por po në atë periudhë kishte lulëzuar në Romë dhe Krishterimi, që po trondiste themelet e paganizmit. Nga një grua e krishterë, Pelagjia, u njoh me besimin e vërtetë. Por nëna e saj, e cila ishte
