- Dëshmorët Thirski, Lefki, Kaliniku - Gjatë persekutimit të Decit (250), Kumbriku u dërgua si guvernator i Bitinisë për të torturuar dhe vrarë të krishterët e qyteteve të Nikomedisë, Nikeas dhe Qesarisë. Një fisnik i krishterë i Qesarisë, që quhej Lefki, u zemërua aq shumë nga bëmat e përgjakshme të guvernatorit, saqë i doli përpara duke e qortuar me zë të lartë: “ O qen
- Dëshmorët Efstrati, Afksenti, Oresti, Evgjeni, Mardari – Në kohën e persekutimit të ashpër të Dioklecianit, mbretërimi i përgjakshëm i terrorit u shtri në gjithë perandorinë mbi të krishterët, kudo ku ata jetonin dhe në çfarëdo rangu të ishin. Të krishterët duhet të zgjidhnin midis apostazisë (mohimit të besimit) dhe martirizimit. Në qytetin armen të Satalës jetonte një fisnik i shquar që quhej Efstrat, këshilltar
Oshënar Spiridhoni i Trimithundës. Ati ynë i shenjtë, Spiridhoni, jetoi në ishullin e Qipros, në agimin e shekullit të 4-t dhe ushtronte në paqe zanatin e thjeshtë të bariut. Me sjellje të thjeshtë nga fshati dhe pak i arsimuar, ai nuk kishte të ngjashëm me veten sa i takon dashurisë ndaj të afërmit, butësisë, delikatesës, lëmoshës, mikpritjes dhe zbatimit të të gjitha virtyteve. Njësoj si
Oshënar Daniel stiliti. Ylli ndriçues, që ndriti botën me shkëlqimin e virtyteve të tij dhe, duke jetuar si një shkallë që me shembullin e tij na fton të ngjitemi nga toka në qiell, shën Danieli, ishte me origjinë nga një fshat i vogël i Merathas, afër Samosatës në Siri. Nëna e tij, që kishte mbetur pa fëmijë për një kohë të gjatë, arriti të ketë
Dëshmorët Minai, Hermogjeni, Efgrafi. Gjatë mbretërimit të shkurtër, në perandorinë e Lindjes, të Maksiminit të Thrakës, një njeri mizor dhe shumë i rreptë (235), qyteti i Aleksandrisë ishte i përfshirë nga mosmarrëveshje politike dhe nga suksesi i vazhdueshëm që korrnin mbështetësit e Ungjillit mbi adhuruesit e idhujve të kotë. U dërgua edhe një delegacion pranë Maksiminit për të kërkuar ndërhyrjen e tij dhe sovrani
- Ngjizja e Shën Anës, Nëna e Hyjlindëses Mari – Sipas planit të parajetshëm të Perëndisë, që donte të përgatiste një banesë shumë të pastër për t’u mishëruar dhe të jetonte midis njerëzve, Joakimi dhe Ana ishin penguar të kishin pasardhës. Pasi mbërritën të dy në një moshë të thyer dhe ishin pa fëmijë, duke simbolizuar natyrën njerëzore që ishte kërrusur dhe tharë nën peshën
Apostujt Çezari/Qesari (i Durrësit), Apollo, Sostheni, Tihiku, Epafroditi nga të 70-t. Kur judenjtë e Korinthit, xhelozë për predikimin e apostull Pavlit, e kapën atë dhe e çuan përpara Galionit, prokonsullit të Ahaisë (Veprat 18:12), ata u kthyen mbrapsht nga gjykata pa fituar dënimin që kërkonin me të madhe. Plot me inat dhe mllef, ata e kapën Sosthenin, kryetarin e Sinagogës, që ishte kthyer nga Judaizmi
- Oshënar Ambrozi i Milanos - Ky atë i famshëm, një pishtar i ndezur nga drita e pakrijuar, emri i të cilit të sjell në mendje pavdekësinë hyjnore, vinte nga një familje e rëndësishme patricësh romakë që ishin konvertuar në Krishterim. Ai lindi në vitin 339 në Augusta Treverorum (Trier) ku ati i tij ishte prefekt i lartë i Galisë. Pas vdekjes së tij, e
- Oshënar Nikolla i Mirës së Likisë - Ati ynë i shenjtë Nikolla, imituesi i flaktë i Zotit tonë Jisu Krisht dhe vazhduesi i veprës apostolike, u shfaq si një shtyllë e gjallë për Kishën, i zellshëm në mbrojtjen e besimit dhe një model bariu për të gjithë episkopët e shenjtë. Nëpërmjet mrekullive të shumta në ndihmë të të varfërve dhe të të braktisurve, të
- Dëshmore e madhe Varvara - Shën Varvara ishte vajza e një pagani të pasur që quhej Dioskur dhe jetonte në Heliopolis të Sirisë gjatë mbretërimit të perandorit Maksimian (284-305). Ajo ishte jashtë mase e bukur dhe i ati e ruante me rreptësi. Një ditë, ndërsa që bëhej gati të shkonte në një udhëtim të gjatë, ai urdhëroi shërbëtorët ta mbyllnin në një kullë të
