- Apostulli - Romakëve 7:14-8:2. Sepse e dimë se ligji është shpirtëror, por unë jam mishor, i shitur nën mëkatin. Sepse atë që bëj nuk e njoh; sepse nuk bëj atë që dua, po bëj atë që urrej. Edhe nëse bëj atë që nuk dua, jam në një fjalë me ligjin, se është i mirë. Po tani nuk e bëj më unë këtë, po
- Apostulli - Romakëve 5:17-6:2. Sepse në qoftë se prej fajit të njërit mbretëroi vdekja me anë të njërit, shumë më tepër ata që marrin tepricën e hirit dhe të dhuratës së drejtësisë do të mbretërojnë për jetë me anë të njërit, të Jisu Krishtit. Sikurse pra me anë të një faji erdhi dënim në gjithë njerëzit, kështu edhe me anë të një drejtësie erdhi
- Apostulli - Romakëve 4:13-25. Sepse premtimi Abrahamit ose farës së tij se do të jetë trashëgimtari i botës, nuk iu bë me anë të ligjit, po me anë të drejtësisë që është prej besimit. Sepse nëse janë trashëgimtarë ata që janë prej ligjit, besimi është i zbrazët, edhe premtimi u shfuqizua. Sepse ligji sjell zemërim; sepse ku s'ka ligj, s'ka as shkelje. Prandaj
- Apostulli - Romakëve 4:4-12. Edhe atij që punon paga nuk i llogaritet si hir, po si detyrim. Por atij që s'punon, edhe i beson atij që nxjerr të drejtë të shtrembërin, besimi i tij llogaritet për drejtësi. Sikundër edhe Davidi e rrëfen lumurimin e atij njeriu, të cilit Perëndia i llogarit drejtësi, pa vepra duke thënë: "Lum ata, të cilëve iu ndjenë paudhësitë,
- Apostulli - Romakëve 2:28-3:18. Sepse nuk është jude ai që është nga jashtë jude, as rrethprerje ajo që duket në mish. Por jude është ai që është përbrenda jude, edhe rrethprerje ajo e zemrës, që është sipas frymës e jo sipas shkronjës, lëvdimi i të cilit është jo prej njerëzish, po prej Perëndisë. Ç’ka më tepër pra Judeu? Apo cila është dobia e
- Apostulli - Romakëve 1:7-13. Të gjithë juve që jeni në Romë, të dashur të Perëndisë, të thirrur shenjtorë, hir mbi ju dhe paqe prej Perëndisë, Atit tonë, edhe prej Zotit Jisu Krisht. Më përpara falënderoj Perëndinë tim me anë të Jisu Krishtit për të gjithë ju, sepse besimi juaj po shpallet në gjithë botën; sepse dëshmitari im është Perëndia, të cilit i shërbej
- Apostulli - Romakëve 2:14-28. Sepse kur kombet që s'kanë ligj, prej natyre bëjnë punët e ligjit, këta, ndonëse s'kanë ligj, janë vetë ligj në veten e tyre, të cilët tregojnë punën e ligjit të shkruar në zemrat e tyre, sepse kanë ndërgjegjen e tyre duke dëshmuar bashkë me ta, edhe mendimet duke akuzuar ose edhe duke drejtësuar njëri-tjetrin, në atë ditë, kur do
- Apostulli - Romakëve 1:28-2:9. Edhe si nuk deshën të njohin Perëndinë, Perëndia i dorëzoi ata në mendje të prishur, që të bëjnë ato që nuk janë të hijshme. Sepse ata janë të mbushur me çdo paudhësi, immoralitet, dinakëri, lakmi, ligësi, plot me smirë, me vrasje, me grindje, me mashtrim, me poshtërsi; pëshpëritës, gojëkëqij, perëndiurrejtës, të pacipë, kryelartë, mendjemëdhenj, trillues të këqijash, të pabindur
- Apostulli - Veprat e Apostujve 2:1-11. Edhe kur erdhi dita e Pentikostisë, ishin të gjithë me një zemër, në të njëjtin vend. Edhe papritur u bë një oshëtimë nga qielli si e një ere që fryn me fuqi, edhe mbushi gjithë shtëpinë ku ishin duke ndenjur. Edhe u dukën mbi ta gjuhëra posi prej zjarri që ndaheshin, edhe ndenjën mbi gjithsecilin prej tyre.
- Apostulli - Veprat e Apostujve 23:1-11. Edhe Pavli hodhi sytë në kuvend, e tha: Burra vëllezër, unë deri në këtë ditë kam ecur përpara Perëndisë me gjithë ndërgjegjen e mirë. Edhe kryeprifti Anania i urdhëroi ata që rrinin pranë atij t’i bien gojës. Atëherë Pavli i tha: Perëndia do të të bjerë, o mur i lyer me gëlqere; e ti rri të më
