Besorja e Nikeas Besorja e Nikeas duhet të quhet Besorja Nikeo-Konstandinopolitane, meqenëse ajo u formulua në Sinodin e Parë Ekumenik të Nikeas (325) dhe në Sinodin e Dytë Ekumenik të Konstandinopojës (381). Në Kishën Orthodhokse Besorja quhet zakonisht Simboli i Besimit, që do të thotë literalisht "mbajtja së bashku" dhe "shprehja" ose "rrëfimi" i besimit. Në Kishën e hershme ekzistonin forma të ndryshme
Besimi Unë Besoj Besimi është themeli i jetës së krishterë. Ai ishte virtuti themelor i Abrahamit; paraardhësit të Izraelit dhe të Kishës së Krishterë. "Abrahami besoi në Perëndinë, dhe kjo iu pa atij si drejtësi" (Gjeneza 15:6). Jisui e fillon shërbesën e tij me të njëjtin urdhërim për besimin. "...Jisui erdhi në Galile, duke lëçitur ungjillin e mbretërisë së Perëndisë dhe duke thënë,
Perëndia Një Perëndi, Atë të Tërëfuqishëm Besimi themelor i Kishës së Krishterë është në një Perëndi të gjallë e të vërtetë. "Dëgjo o Izrael: Zoti Perëndia ynë është një Perëndi; Edhe të duash Zotin Perëndinë tënd me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde dhe me gjithë fuqinë tënde. Dhe këto fjalë që Unë po ju urdhëroj sot do të
Krijimi Krijues i Qiellit dhe i Dheut Kisha Orthodhokse beson se Perëndia Atë, është "Krijues i qiellit dhe i dheut dhe të gjithë të dukurave dhe të padukurave". Të krijosh, do të thotë të bësh nga hiçi; të sjellësh në ekzistencë atë që nuk ekzistonte më parë; ose duke cituar Meshën e Shën Joan Gojartit "nga e mosqena në të qenët
Engjëjt Të Gjitha të Dukurat dhe të Padukurat Përveç botës së dukshme Perëndia krijoi dhe botën e padukshme. Shkrimi i Shenjtë ngandonjëherë e quan atë "qiejt" dhe herë të tjera i referohet asaj si "mbi qiejt." Çfarëdo qoftë emri i saj, i përdorur në Shkrimin e Shenjtë, bota e padukshme nuk është pjesë e universit material. Ajo nuk ekziston në hapësirë dhe
Frymët e liga ose shpirtrat e këqij Sipas Besimit Orthodhoks, përveç fuqive të krijuara shpirtërore, të cilat bëjnë vullnetin e Perëndisë, janë gjithashtu, shpirtrat që kanë ngritur krye kundër Perëndisë dhe që bëjnë keq. Këta janë demonët ose djajtë (që literalisht do të thotë “të ndarët”) dhe që njihen si në Dhiatën e Vjetër, ashtu dhe në Dhiatën e Re dhe në jetët e shenjtorëve.
Sipas Besimit Orthodhoks, përveç fuqive të krijuara shpirtërore, të cilat bëjnë vullnetin e Perëndisë, janë gjithashtu, shpirtrat që kanë ngritur krye kundër Perëndisë dhe që bëjnë keq. Këta janë demonët ose djajtë (që literalisht do të thotë "të ndarët") dhe që njihen si në Dhiatën e Vjetër, ashtu dhe në Dhiatën e Re dhe në jetët e shenjtorëve. Satanai (që literalisht do të
Njeriu Njeriu është krijimi i veçantë i Perëndisë. Ai është i vetmi "i krijuar sipas shembëlltyrës dhe ngjashmërisë së Perëndisë" (Gjeneza 1:26). Ai u krijua nga Perëndia prej dheut në mbarim të procesit të krijimit ("ditën e gjashtë") dhe nga vullneti i veçantë i Perëndisë. Ai është bërë të marrë frymë prej "frymës së jetës" (Gjeneza 2:7), të njohë Perëndinë dhe të këtë
Mëkati Fjala mëkat literalisht do të thotë "të mos qëllosh në shenjë", të dështosh në çfarë duhet të bësh, të mos arrish atje ku duhet të shkosh. Në fillim njeriu u krijua që të ishte shembëlltyra e krijuar e Perëndisë, të jetonte i bashkuar me jetën hyjnore të Perëndisë dhe të sundonte mbi tërë krijimin. Dështimi i njeriut në këtë detyrë është mëkati
Jisu Krishti Dhe në një Zot, Jisu Krishtin Pohimi themelor i të krishterëve për Zotin e tyre është ky: Jisu Krishti është Zot. Ky pohim fillon në Ungjill, kur Jisui vetë i pyeti nxënësit e tij: "Po ju cili thoni se jam unë? Edhe Simon Pietri u përgjegj e tha: Ti je Krishti, i Biri i Perëndisë së Gjallë..." (Mattheu 16:16).
