– Ungjilli – Joani 9:1-38.
Edhe duke kaluar andej, pa një njeri të verbër që prej lindjes. Edhe nxënësit e tij e pyetën, duke thënë: Rabbi, cili mëkatoi, ky apo prindërit e tij, që të lindë i verbër? Jisui u përgjigj: As ky mëkatoi, as prindërit e tij, po që të tregohen punët e Perëndisë tek ai. Unë duhet të bëj punët e atij që më dërgoi, deri sa është ditë; vjen nata, kur asnjë s’mund të punojë. Sa të jem në botë, jam drita e botës.
Pasi tha këto, pështyu përdhe dhe bëri baltë prej pështymës, edhe leu sytë e të verbërit me baltën. Edhe i tha atij: Shko e lahu në pellgun e Siloamit, që e përkthyer do me thënë i Dërguar. Shkoi pra e u la, edhe erdhi duke parë. Fqinjët pra, edhe ata që e kishin parë më përpara se ishte i verbër, thoshin: A nuk është ky ai që rrinte e lypte? Të tjerë thoshin se ky është; edhe të tjerë se i shëmbëllen. Ai u thoshte se unë jam. I thoshin, pra: Si t’u hapën sytë? Ai u përgjigj e tha: Një njeri që quhet Jisu bëri baltë dhe më leu sytë e më tha: Shko në pellgun e Siloamit dhe lahu. Edhe si shkova e u lava, hapa sytë. I thanë, pra: Ku është ai? Thotë: Nuk e di.
E sjellin te Farisenjtë atë që ishte njëherë i verbër. Edhe ishte e shtunë, kur bëri baltën Jisui dhe i hapi atij sytë. Përsëri pra e pyesnin edhe Farisenjtë se si pa përsëri. Edhe ai u tha atyre: Vuri baltë mbi sytë e mi, edhe u lava, edhe shoh. Disa, pra, prej Farisenjve thoshin: Ky njeri nuk është nga Perëndia, se nuk ruan të shtunën. Të tjerë thoshin: Si mund të bëjë të tilla çudira një njeri mëkatar? Edhe kishte një përçarje në mes tyre. I thonë përsëri të verbërit: Ti ç’thua për atë, se të hapi sytë? Edhe ai tha se është profet.
Judenjtë pra nuk besuan për atë se ishte i verbër dhe pa përsëri, deri sa thirrën prindërit e atij që iu hapën sytë. Edhe i pyetën duke thënë: Ky është biri juaj, për të cilin ju thoni se ka lindur i verbër? Si sheh pra tani? Prindërit e atij iu përgjigjën atyre, e thanë: E dimë se ky është biri ynë, edhe se ka lindur i verbër. Po si sheh tani nuk e dimë; ose cili i hapi sytë, ne nuk e dimë; ai moshën e ka. Ai do të flasë për veten e tij.
Këto thanë prindërit e tij, sepse kishin frikë nga judenjtë; se judenjtë tani kishin lidhur fjalë, që ai që ta rrëfejë për Krisht të nxirret jashtë sinagogës. Prandaj prindërit e tij thanë se moshën e ka.
Thirrën pra për së dyti njeriun që kishte qenë i verbër, edhe i thanë: Jepi lavdi Perëndisë; ne e dimë se ky njeri është mëkatar. Ai pra u përgjigj e tha: Në është mëkatar, nuk e di; një gjë di, se qeshë i verbër, edhe tani shoh. Edhe i thanë përsëri: Ç’të bëri? Si t’i hapi sytë? Iu përgjigj atyre: Tashmë jua thashë juve, edhe nuk dëgjuat; ç’doni përsëri të dëgjoni? Mos edhe ju doni të bëheni nxënës të tij?
E shanë pra, dhe thanë: Ti je nxënës i atij, po ne jemi nxënës të Moisiut. Ne dimë se Perëndia i foli Moisiut, po këtë nuk e dimë nga është. Njeriu u përgjigj e u tha atyre: Në këtë është me të vërtetë çudia, se ju s’e dini nga është, edhe mua më hapi sytë. Edhe e dimë se Perëndia nuk dëgjon mëkatarë; po në pastë ndonjë frikë Perëndie dhe të bëjë dëshirën e tij, këtë e dëgjon. Që prej fillimit të jetës nuk është dëgjuar se hapi njeri sytë e ndonjërit që ka lindur i verbër. Po të mos ishte ky nga Perëndia, nuk do të mund të bënte asgjë. U përgjigjën e i thanë: Ti ke lindur i tëri në mëkate, edhe ti na mëson? Edhe e nxorën jashtë.
Jisui dëgjoi se e nxorën jashtë; edhe si e gjeti, i tha: Ti i beson Birit të Perëndisë? Ai u përgjigj e tha: Po cili është ai, o Zot, që t’i besoj? Edhe Jisui i tha: Edhe e ke parë, dhe ai që flet me ty, ai është. Edhe ai tha: Besoj, o Zot, dhe iu fal.
