UNGJILLI – Llukai 8:41-56.
Edhe ja tek erdhi një njeri që quhej Jair dhe ky ishte i pari i sinagogës, e ra ndër këmbët e Jisuit, e i lutej të hynte në shtëpinë e tij; sepse kishte një bijë të vetme, rreth dymbëdhjetë vjeç, edhe ajo po vdiste.
Edhe ndërsa ai ishte duke shkuar, turmat po e shtrëngonin. Edhe një grua, që kishte rrjedhje gjaku që prej dymbëdhjetë vitesh, e cila kishte prishur gjithë pasurinë nëpër mjekët, po nuk mundi të shërohej as prej ndonjërit, u afrua nga prapa dhe preku cepin e rrobës së tij; edhe menjëherë u ndal rrjedhja e gjakut të saj. Edhe Jisui tha: Kush qe ai që më preku? Edhe ndërsa po mohonin të gjithë, Pjetri dhe ata që ishin bashkë me të thanë: Mjeshtër, turmat të shtypin e shtrëngojnë, edhe thua: Kush qe ai që më preku? Po Jisui tha: Dikush më preku, sepse unë kuptova se një fuqi doli prej meje. Edhe gruaja kur pa se nuk u fsheh, erdhi duke u dridhur, edhe i ra ndër këmbë, e i rrëfeu përpara gjithë popullit për çfarë shkaku e preku, edhe si u shërua përnjëherë. Edhe ai i tha asaj: Ki guxim, bijë, besimi yt të shpëtoi; shko në paqe.
Edhe kur ai po fliste ende, vjen një njeri prej të parit të sinagogës e i thotë se jot bijë vdiq; mos e mundo mësuesin. Po Jisui kur dëgjoi, u përgjigj: Mos ki frikë; veç beso, edhe do të shpëtojë.
Edhe si erdhi në shtëpi, nuk la asnjë të hynte brenda, përveç Pjetrit dhe Joanit dhe Jakovit, dhe të atit të vajzës dhe së ëmës. Edhe të gjithë po qanin e ulërinin për atë. Edhe ai tha: Mos qani; nuk vdiq, por po fle. Edhe e përqeshnin, duke ditur se vdiq. Po ai, si i nxori jashtë të gjithë, e kapi prej dore, dhe thirri duke thënë: O vashëz, ngrihu. Edhe asaj iu kthye fryma prapë, dhe u ngrit përnjëherë; edhe Jisui urdhëroi t’i jepnin asaj të hajë. Edhe prindërit e saj u habitën; po ai i porositi të mos i thonë njeriu se ç’u bë.
