UNGJILLI – Llukai 9:12-18.

Edhe dita nisi të thyhej; edhe të dymbëdhjetët erdhën pranë e i thanë: Lësho turmën të shkojnë nëpër fshatrat e arat për rreth, edhe të rrinë e të gjejnë ushqime; sepse këtu jemi në vend të shkretë. Po ai u tha: Jepuni ju atyre të hanë. Edhe ata thanë: Tek ne nuk gjenden më tepër se pesë bukë e dy peshq; veç në shkofshim ne të blejmë ushqime për gjithë këtë popull. Sepse ishin rreth pesë mijë burra.

Edhe ai u tha nxënësve të tij: Vërini ata të rrinë togje-togje nga pesëdhjetë. Edhe ata bënë kështu, edhe i vunë të gjithë të rrinë. Edhe ai si mori të pesë bukët e të dy peshqit, ngriti sytë në qiell dhe i bekoi, e i theu, edhe ua dha nxënësve t’i vënë përpara turmës. Edhe të gjithë hëngrën e u ngopën; edhe ngritën dymbëdhjetë kofinë me tepricën e copave.

Edhe ndërsa ai lutej veças, nxënësit ishin bashkë me të; edhe i pyeti, duke thënë: Cili thonë turmat se jam unë?