Botuar në gazetën “Tirana Observer”, dt. 20.04.2015.
“Sulmet e sotme mediatike ndaj Kishës Orthodhokse dhe kreut të saj ngjajnë me propagandën komuniste të pak dekadave më parë, ashtu siç na e përshkruan edhe ky artikull”
Propaganda ateiste në regjimin diktatorial shqiptar ndryshoi në varësi të kohës, në varësi të sulmit ndaj klerit dhe institucioneve fetare dhe kryesisht si nevojë e përshtatjes në kursin komunist të sulmit ndaj ideologjisë fetare dhe nevojës së brendshme për instalimin e regjimit dhe forcimin e pushtetit komunist.
Faza e parë e propagandës ateiste 1945-1967: Në shtypin e shkruar komunist si gazeta: “Bashkimi”, “Zëri i Popullit”, “Jeta e Re”, etj, raportohet me detaje në faqet e para rreth gjyqeve të dënimit të klerikëve duke i akuzuar si tradhtarë të atdheut dhe bashkëpunëtor të pushtuesve të huaj. Feja përgjatë këtyre viteve lidhet me prapambetjen, zakonet prapanike, besëtytnitë, Kanunin, dhe traditat e vjetra që për regjimin e komunist, ishin të papranueshme. Feja barazohet me shfaqjen e huaj ideologjike, besimin e kotë, plagë e shoqërisë së vjetër, ideologji borgjeze, klasë shfrytëzuese, mbeturinë e së kaluarës, reaksionare etj. Vatikani në propagandën ateiste barazohet me: agjenturë e spiunazhit imperialist, strofkë e zezë agresioni dhe spiunazhi, demagogsocial, armik i bashkimit të punonjësve, kolonialist etj.
Librat më të rëndësishëm të besimeve fetare si Bibla e Kurani, ritet fetare si: Syneti, Mbajtja e Ramazanit, Falja, Shehadeti, festat fetare si: Pashkët, Krishtlindja, Bajrami etj anatemohen si të dëmshme, të pavërteta, mashtrime, legjenda shekullore dhe të kota që sbëjnë asgjë tjetër veçse mbajnë popullin në shtypje, skllavërim dhe mashtrim. Vendet e Peligrinazhit fetar si Kisha e Shna Ndout në Laç, Manastriri i Shna Vlashit në Durrës, Teqeja e Bektashinjve në Malin e Tomorrit, Shenjtorët e fesë dhe Profetët si: Jezu Krishti, Imam Aliu, Profeti Muhamet, sipas propagandës ateiste s’janë asgjë tjetër vetëm shpikje të fesë për mbajtur njerëzit të frikësuar, të shtypur me qëllim shtrirjen dhe ruajtjen e sundimin e tyre.
Baza ideologjike e propagandës ateiste ishin : Filozofia marksiste-leniniste, Marksi mbi fenë, këshillat e Leninit për ateistët, fjalimet e Enver Hoxhës, dhe porositë e Komitet Qendror. Në regjimin komunist shqiptar propaganda antifetare ishte pjesë e politikës proletare, pjesë e luftës së klasave punëtore me qëllim çlirimin e saj dhe përmbysjen e kapitalizmit e ndërtimin e shoqërisë socialiste. Gjatë kësaj faze, shtypi i shkruar komunist raporton me detaje pushkatimin me gjyqe e pa gjyq të klerikëve dhe kryesisht atyre katolik. Në këto vite fillojnë të hidhen themelet të forta të ateizmit që do shpërthente në mbarë Shqipërinë më 6 shkurt 1967.
Faza e dytë e propagandës ateiste 1967-1976 karakterizohet nga një propagandë masive e stilit të revolucionit kulturor kinez, për shembjen dhe shkatërrimin e tempujve të besimit fetar në Shqipëri. Është periudha e Revolucionit Kulturor Kinez dhe lufta ndaj fesë kthehet në një çështje madhore kombëtare. Lufta ndaj ideologjisë fetare dhe klerit merr trajtën e një luftë klase ku sipas propagandës ateiste në shtypin e shkruar, kjo luftë ndaj fesë është një nevojë e ngutshme për revolucionin e gjithë mënyrës së jetës së fshatarësisë shqiptare ku ftohen të përfshihen në aksion kombëtar kolektivi i punonjësve, rinia e qyteteve, intelektualët, Organizatat e Masave, fshatarët, me qëllim zhdukjen e çdo tradite e a besimi të vjetër, të kalbëzuar dhe triumfin e socializmit.
Lufta masive kundër fesë dhe ideologjisë fetare, në propagandën ateiste ishte jo vetëm një shprehje e lirë e vullnetit popullor, por edhe një hap i rëndësishëm i çlirimit të ndërgjegjes njerëzore dhe edukimin ateist të shoqërisë. Propaganda ateiste e “shenjtëron” luftën e regjimit ndaj klerit duke fajësuar fenë për nivelin e ulët kulturor, për shtypjen për dëmin në fushën e alfabetit dhe gjuhës shqipe. Lufta kundër ideologjisë fetare, paragjykimeve, besëtytnive dhe zakoneve prapanike cilësohet nga propaganda si jetike në luftën e klasave për fitoren e socializmit, fitore që rrezikohej nëse ekzistonin ende njerëz që janë skllevër të botëkuptimit idealist fetar dhe të zakoneve prapanike.
Gjatë kësaj faze, feja barazohet me: drogë e rrezikshme, pe i këputur,antipatriotike, zakon i keq, mish i huaj në mendjen dhe trupin e njerëzve, ideologji e pushtuesve, koncept i huaj, armike e gruas dhe rinisë, gënjeshtare, vegël e feudalëve dhe e borgjezëve etj. Pas fjalimit të 6 shkurtit nga Enver Hoxha “mbi revolucionarizimin e mëtejshëm të popullit dhe partisë” dhe mësimeve e urdhërave të Partisë-shtet, në të gjithë Shqipërinë rinia masive por edhe organizatat e masave udhëhoqën fushata kombëtare duke shembur, shkatërruar e tjetërsuar mijëra kisha, xhami, tyrbe, mekame, kuvende, azile, shkolla fetare. Propaganda ateiste pasqyrohet jo vetëm në faqet e shtypit por dendur në libra, broshura e artikuj që sulmojnë e stigmatizojnë fenë, fushatë që gjen pasqyrim në kinematografi, shtëpitë e kulturës, radio, televizion, shkolla dhe në qendrat e punës.
Faza e tretë e propagandës ateiste nis nga viti 1976-1990 kur u ndalua me kushtetutë besimi fetar deri në rikthimin e lirisë fetare. Shqipëria shpallet si shteti i vetëm ateist në botë. Propaganda ateiste me të gjitha levat e organizata e masave të Partisë survejon mbeturinat fetare e bestytënore në shoqërinë komuniste shqiptare duke u demaskuar publikisht në faqet e shtypit dhe para njerëzve në qendrat e punës.
Propaganda ateiste fokusohet te leksionet, mbrëmjet poetike, diskutimet kokë me kokë, argumentimi bindës, teorik e praktik, zbërthimi i mësimeve të partisë me qëllim ngritjen dhe forcimin e themeleve ateiste të shoqërisë. Në propagandën ateiste, feja shihet si ideologji reaksionare në shërbim të klasave sunduese, e përdorur gjithmonë nga regjimet antipopullore si mbështetje për helmimin e ndërgjegjes së masave popullore, për zbutjen dhe shuarjen e luftës së klasave, për sabotimin e luftrave të drejta e nacional çlirimtare të popujve. Vatikani trajtohet në propagandën ateiste si qendër e politikës reaksionare dhe në shërbim të kapitalizmit, imperializmit, neokolonializmit, revizionimit etj.
Feja në propagandën ateiste barazohet me: arsenalin politik dhe ideologjik të Perestrojkës, pjellë arbitrare e reaksionit, mjegullat e obskurantizmit, opium për njerëzit, veprimtari agjenturore, instrument kundërrevolucionar në duart e borgjezisë revizioniste, maskë e diversionit politik e ideologjik të Vatikanit, benzinë e zjarreve të këqija, ndihmesë revizionistëve për trullosjen e rinisë etj. Praktimi sado i përlargët i ndonjë riti a rituali fetar konsiderohet si një vepër e dënueshme penale dhe klasifikohej si agjitacion dhe propagandë kundër shtetit.
Sokol Paja