APOSTULLI – 2 Petro 1:20-2:9.
Duke ditur së pari këtë, se asnjë profeci e shkrimit nuk bëhet me shpjegim vetjak. Sepse kurrë nuk erdhi ndonjë profeci prej dëshire njeriu, por të shtyrë nga Fryma e Shenjtë folën njerëz të shenjtë të Perëndisë.
Por kanë qenë edhe profetë të rremë në popull, sikundër do të ketë edhe ndër ju mësues të rremë, të cilët do të fusin fshehurazi herezira humbjeje, duke mohuar edhe Zotin që i bleu ata, edhe duke tërhequr kështu mbi veten e tyre humbje të shpejtë.
Edhe shumë veta do të shkojnë pas humbjeve të atyre, për të cilët udha e së vërtetës do të blasfemohet. Edhe për lakmi do t’ju tregtojnë me fjalë gënjeshtare; dënimi i qëmotshëm i të cilëve nuk vonon, edhe humbja e tyre nuk fle.
Sepse nëse Perëndia nuk kurseu engjëjt që mëkatuan, por i hodhi në fund të dheut të lidhur me hekura errësire, e i dha që të ruhen për gjyq; edhe nëse nuk kurseu botën e moçme, po pruri përmbytje mbi botën e të pabesëve, edhe ruajti Noen vetë i tetë, këtë predikues të drejtësisë; edhe dënoi në humbje qytetet e Sodomës e të Gomorrës, edhe i bëri hi, shembull për ata që do të rronin me pabesi; edhe shpëtoi Lotin e drejtë, që hidhërohej prej sjelljes së shthurur të njerëzve të pafre; sepse ky i drejtë, duke ndenjur ndërmjet tyre, vuante ditë për ditë në shpirtin e tij të drejtë duke parë e duke dëgjuar punët e tyre të paudha; Zoti di të shpëtojë nga ngasja shpresëtarët, edhe të padrejtët t’i ruajë për ditën e gjyqit që të mundohen;
