E Diela e Samaritanes.
E Diela e katërt flet për një grua nga Samaria me të cilën Krishti foli në pusin e Jakovit (Joani 4). Edhe këtu tema është për “ujin e gjallë” dhe njohjen e Jisuit si Mesia i Perëndisë (Joani 4:10-11; 25-26). Kjo na kujton për jetën tonë të re në atë, për pirjen tonë nga “uji i gjallë”, për adhurimin tonë të vërtetë të Perëndisë në kohën e krishterë mesianike, “në Frymë dhe në të Vërtetë” (Joani 4:23-24). Ne shohim gjithashtu që shpëtimi i ofrohet të gjithëve: Judejve dhe Kombeve, burrave dhe grave, shenjtorëve dhe mëkatarëve.
Dëshmor Isidori Në Hios.
Ishte nga Aleksandria dhe toger në ushtrinë romane, nën mbretërimin e Decit (rreth 250). Arriti në Hios me flotën e drejtuar nga njëfarë Numerius, u denoncua si i krishterë nga centurioni Julius. U çua përpara admiralit, ku deklaroi me gëzim se adhuronte Jisu Krishtin, të vetmin Perëndi të vërtetë. Numerius e shtriu atëherë në tokë, e lidhi me katër hunj dhe dha urdhër ta tërhiqnin demat.
E hodhën në furrë ku doli i paprishur. Në këtë ngjarje mbërriti edhe babai i tij i cili ishte idhujtar dhe kërkoi të merrte përsipër nënshtrimin e Isidorit. Por argumentet e tij nuk patën dobi, duke shndërruar kështu edhe lidhjen që kishin në urrejtje. E lidhi të birin pas disa kuajve të egër dhe, si e tërhoqën zvarrë për shumë kohë, atletit të shenjtë të Krishtit iu pre koka.(Sipas një të dhënë më të vjetër, pas shumë pyetjesh Numerius ia preu gjuhën dhe e dënoi me prerje koke. U varros nga miku i tij Amonios). Trupin ia hodhën në një luginë që ta hanin bishat.
Por një grua besimtare, e quajtur Meropi (2 dhjetor), pasi i shpëtoi mbikëqyrjes së gardës e mori trupin dhe e varrosi me nderim. U kap e u torturua. Kur qëndronte në burg, pati një vizion të shën Isidorit në mes të një drite të shkëlqyer, i rrethuar nga rreshta engjëllore që psalnin Trishenjtorin. Ai i tha: “Paqe me ty! Ja, do të marrësh kurorën që Perëndia të ka përgatitur.”
Me këto fjalë Meropi dha frymën te Zoti dhe dhoma u mbush me parfum erëmirë. U varros pranë shën Isidorit, i cili më vonë u nderua si mbrojtës i ishullit të Hios dhe, në pellgun mesdhetar, si mbrojtësi i marinarëve. Më 1225, lipsani i tij u çua në Venecia, i cili e çliroi qytetin nga një epidemi murtaje. Në shenjë falënderimi, banorët në nderim të shenjtit ndërtuan një kishë të mrekullueshme zbukuruar me mozaikë në bazilikën e shën Markut.
Më 1967, një pjesë e lipsaneve u vendos në kishën e Hiosit.
* * * * *
Hieromartir Theraponti I Qipros.
Shën Theraponti, episkop i Qipros, u martirizua në rrethana të panjohura. Lipsanet e shenjta të tij i transferuan në Konstandinopojë për shkak të kërcënimit nga pushtimi arab, pasi shenjtori iu shfaq rojës së kishës së tij.
