UNGJILLI – Llukai 20:19-26.
Edhe kryepriftërinjtë e shkruesit kërkuan të vënë duart mbi të në atë orë; po patën frikë nga populli; sepse e morën vesh se për ata i tha paravolitë. Edhe duke e ruajtur atë për së afërmi, dërguan përgjues, të cilët shtiheshin se janë të drejtë, me qëllim që ta zinin prej fjale, që t’ia dorëzonin autoritetit dhe pushtetit të qeveritarit.
Edhe e pyetën, duke thënë: Mësues, e dimë se flet e mëson drejt dhe nuk i mban anë njeriu, por me të vërtetë mëson udhën e Perëndisë. A lejohet t’i japim ne Cezarit taksë, apo jo? Edhe ai, si kuptoi dinakërinë e tyre, u tha: Përse më ngitni? Tregomëni një dinar. Të kujt e ka fytyrën e mbishkrimin? Edhe ata u përgjigjën e thanë: Të Cezarit. Edhe ai u tha atyre: Jepini pra Cezarit ato që janë të Cezarit, dhe Perëndisë ato që janë të Perëndisë. Edhe nuk mundën ta zinin prej fjale përpara popullit; edhe u çuditën për përgjigjen e tij, edhe heshtën.
