Qendra kulturore Thavor, Tiranë
 
Hapja e Dyerve të Kishës së Metamorfozës në Thavor

  
    11 gushti, kur kremtohet e diela e 7-të e Mateut, ishte një e diel e veçantë për besimtarët e krishterë orthodhoksë të Tiranës. Një kishë e re çeli dyert dhe ajo mban emrin kuptimplotë të Metamorfozës së Shpëtimtarit. Kisha e re është ndërtuar në qendrën kulturore Thavor, ne zonën e Shkozës (përballë ish-Kombinatit të Autotraktorëve), ku ndodhet edhe shkolla e Muzikës Bizantine. Ajo do t’u shërbejë banorëve të kësaj zone që po popullohet gjithmonë e më shumë me banorë të ardhur nga i gjithë vendi, por edhe në rastet e veprimtarive të shumta që organizon Kisha jonë në këtë qendër.
 
    Shërbesa e Çeljes se Dyerve dhe Liturgjia Hyjnore u kryen nga Kryepiskopi i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë, Anastasi, i ndihmuar nga Hirësi Nathanaili dhe klerikë të tjerë.

    Gjatë predikimit, Fortlumturia e Tij falënderoi Perëndinë që mundësoi ndërtimin e kaq shumë kishave për besimtarët orthodhoksë: “E kremtja e Metamorfozës së Shpëtimtarit tonë,- tha ndër të tjera Kryepiskopi,- është e kremtja që na jep përgjigjen e kësaj pyetje, e kremte e cila na përcakton jetën shpirtërore orthodhokse. Të gjitha sa bëhen në kishë, mësimi, lutja, katekizmi etj., kanë si qëllim final që të transformojnë njeriun. …Biri i Perëndisë u mishërua, mori trup njerëzor për ta transformuar njeriun. Kjo është edhe vepra e madhe që ka Kisha jonë. Krishti nëpërmjet Metamorfozës së Tij e lartësoi natyrën tonë njerëzore dhe na tregoi që ajo ka mundësinë të jetojë një jetë të transformuar. Ne nuk duhet të jetojmë sipas botës, të pushtuar nga lakmia për gjëra materiale, një jetë thjesht për të kaluar vitet, por të shndërrohemi dita-ditës dhe të rritemi në lavdinë hyjnore. Udhëtimi ynë drejt Zotit është rritje që nga pagëzimi ynë deri në përjetësi; ky udhëtim nuk mund të jetë statik, por një proces i vazhdueshëm përparimi: të mësojmë të komunikojmë më mirë me njëri-tjetrin, të respektojmë të tjerët, të duam me dashuri pa hipokrizi, të kemi durim, të dimë të vuajmë etj.”

                           
Luljeta Pjetri