Λαμπρός εορτασμός της Γέννησης του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού
Η εορταστική ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα Χριστούγεννα, μέσα σε χαρά και λάμψη, γίνεται αισθητή νωρίτερα, κατά τις λειτουργίες αυτής της χρονικής περιόδου, όπως το Ευχέλαιο, τη Λειτουργία των Ωρών, την Παραμονή κτλ., μία περίοδος όπου οι ορθόδοξοι πιστοί νηστεύουν επί σαράντα ημέρες κι εντείνουν την πνευματική τους προσπάθεια.
Όλες οι πόλεις, οι δρόμοι, οι πλατείες, τα καταστήματα και όλα γύρω μας φορούν από νωρίς τα γιορτινά τους. Πολλές είναι και οι δραστηριότητες με τα παιδιά και τους ορθόδοξους νέους, ειδικά τα Κάλαντα, καθώς και οι εκδηλώσεις φιλανθρωπίας, οι επισκέψεις και τα δώρα στους οίκους ευγηρίας, στα αναμορφωτήρια, στα κέντρα παιδιών με ΑμέΑ κτλπ.
Όλα άγγιξαν το αποκορύφωμά τους με τη λάμψη και τη χαρά που φέρνει η 25 Δεκεμβρίου, η Ημέρα Γέννησης του Θεανθρώπου, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του Αιώνιου Λόγου του Κυρίου που προσέλαβε ανθρώπινη μορφή για τη σωτηρία μας.
Από νωρίς το πρωί οι εορτασμοί άρχισαν με τον Όρθρο και την εορταστική Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου στην Καθεδρικό «Η Ανάσταση του Χριστού», στα Τίρανα. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος έκανε Συλλείτουργο με τον Μητροπολίτη Αμαντίας, Ναθαναήλ, τον Επίσκοπο Βύλιδος, Άστειο και με κληρικούς της πρωτεύουσας.
Για όσους δεν είχαν τη δυνατότητα να παρευρεθούν στη Λειτουργία, το πλήρες τελετουργικό μεταδόθηκε σε απευθείας σύνδεση από τη Δημόσια Τηλεόραση, αλλά και μέσα από τις απευθείας συνδέσεις και τα χρονικά ορισμένων ιδιωτικών τηλεοράσεων.
Το Μήνυμα των Χριστουγέννων του Αρχιεπισκόπου Αναστασία που ανέγνωσαν οι Σεβασμιότατοι Ναθαναήλ και Άστειος, είχε κεντρικό θέμα: «Υπομονή κι ελπίδα». Εκτός των άλλων, στο μήνυμα αναφέρονταν: ΅
«Η υπομονή της ελπίδος που εκπέμπεται τα Χριστούγεννα δεν συνιστά αδυναμία, αντιθέτως δηλώνει μια μυστική δύναμη. Μεταμορφώνει και τις μεγαλύτερες θλίψεις και αδυναμίες της παρούσης ζωής ενισχύοντας την αντοχή, το αγωνιστικό φρόνημα, την αντίσταση ποιότητος, τη στήριξη της αλήθειας και της δικαιοσύνης.
Από την προσωπική του εμπειρία ο Απόστολος Παύλος βεβαιώνει: «ειδότες ότι η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς ου καταισχύνει» (Ρωμ. 5:3-5). Με την υπομονή ο πνευματικός άνθρωπος αξιοποιεί καλύτερα τις νοητικές και συναισθηματικές του δυνάμεις.
Η υπομονή ενωμένη με ήρεμη επιμονή ανοίγει περάσματα σε πολλά αδιέξοδα ανθρώπινων σχέσεων, σε κρίσεις υγείας, στη φτώχεια, σε κοινωνικές αναταράξεις. Οδηγεί την ανθρώπινη ζωή στην ωριμότητα «η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι εν μηδενί λειπόμενοι» (Ιακ. 1:4).
Άλμπουμ φωτογραφιών:
