Διεξήγαγε τις εργασίες η 11-η Γενική Ολομέλεια του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών.
Στην Καρλσρούη της Γερμανίας, στι3 30 Αυγούστου – 8 Σεπτεμβρίου, διεξήγαγε τις εργασίες η 11-η Γενική Ολομέλεια του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (World Council of Churches – WCC). To Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών είναι παγκόσμια χριστιανική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1948, η οποία διαδραματίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο για την παρότρυνση και την προαγωγή του δια-χριστιανικού διαλόγου μεταξύ των Εκκλησιών, όντας συνάμα και μια ηχηρή φωνή για τη μετάδοση της χριστιανικής συνειδήσεως ανά της οικουμένης. Η Ολομέλεια είναι το ανώτερο όργανο λήψης αποφάσεων του και συγκαλείται ανά επτά έτη (αυτή είναι η 11-η σύσκεψη και είχε προγραμματιστεί να συγκληθεί το 2020, αλλά πήρε παράταση εξαιτίας της πανδημίας).
Ο τίτλος αυτής της Συνέλευσης «Η αγάπη του Χριστού θέτει σε κίνηση τον κόσμο προς τη συμφιλίωση και την ενότητα», ήταν κατευθυντήριος και οδηγητής για την πνοή που θα χαρακτήριζε τις εργασίες της. Στη Συνέλευση συμμετείχαν γύρω στα 4 000 άτομα, εκπρόσωποι κι αντιπρόσωποι των 352 Εκκλησιών διαφόρων ποιμνίων από τις 5 ηπείρους, συμπεριλαμβάνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι των ορθόδοξων εκκλησιών, αγγλικανικών, βαπτιστικών, λιουτερανών, μεθοδιστών, πρεσβυτεριανών, καθώς και των μεταρρυθμιστικών κι ανεξάρτητων εκκλησιών. Μεταξύ των άλλων, στην εν λόγω Συνέλευση εκλέχτηκαν και οι αντιπρόσωποι της Κεντρικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών. Από την Εκκλησία μας εκλέχτηκε ο Μητροπολίτης Απολλωνίας και Φίερι, ο Σεβασμιότατος Νικόλαος. Το συμπερασματικό μήνυμα, υπό τον τίτλο «Έκκληση για από κοινού δράση», εμπνευσμένη από τη Β’ Επιστολή προς τους Κορινθίους (5:14): «Η αγάπη του Χριστού μας συγκρατεί», επεσήμανε τη διαχρονική έκκληση του Χριστού για να τον ακολουθήσουμε και να δράσουμε μαζί Του, σε μια κίνηση διαρκή, η οποία αγκαλιάζει κι επηρεάζει όλον τον κόσμο.
Ιδιαίτερη έμφαση αποδόθηκε στην άμεση ανάγκη για ειρήνευση και για εντατική βοήθεια και προσευχή για όλους τους πληγέντες εξαιτίας των τελευταίων κρίσεων, τις ένοπλες συγκρούσεις, τις διώξεις, τις φυλετικές διακρίσεις, την πείνα και τη φτώχεια. Επισημάνθηκε η ευθύνη που φέρει κάθε άτομο, ως οργανικό μέλος της Εκκλησίας, για τις καταστροφικές συνέπειες από την κλιματική κρίση και την παγκόσμια υπερθέρμανση, συνέπεια της κακοδιαχείρισης του δημιουργήματος, πάνω στο οποίο ο Θεός ανέθεσε στον άνθρωπο την επιμέλειά του κι όχι την κυριαρχία του. Στην εν λόγω Συνέλευση, ο ορθόδοξος κόσμος εκπροσωπούνταν από αντιπροσωπείες διαφόρων κρατών, όπως της Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων, Αντιόχειας, ΗΠΑ, Ρωσίας, Πολωνίας, Σερβίας, Ρουμανίας, Αλβανίας, Ελλάδας, Κύπρου, Ουκρανίας, Φινλανδίας, Κένυας κλπ., από κληρικούς, λαϊκούς, καθώς και από νέους, αγόρια και κορίτσια. Το πρόγραμμα της Συνελεύσεως ήταν ποικίλο. Παράλληλα με τις κυριότερες συσκέψεις και τις ολομέλειες συνεδριάσεις των αντιπροσώπων, κατά τη διάρκεια των οποίων προσδιορίστηκαν οι στόχοι του WCC για τα επόμενα χρόνια, υπήρξαν και τοποθετήσεις και συζητήσεις πάνω σε ιδιαίτερα θέματα σε μικρότερες ομάδες, βιβλικές μελέτες, πανηγύρια κλπ.
