Ένας εκ’ των αξιόλογων εργατών της Εκκλησίας μας, ο π. Σπυρίδων Σημαντήρης κοιμήθηκε εν Κυρίω, πριν λίγες ημέρες. Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε στον ι. Ναό της Αναλήψεως στον Πειραιά, την Τρίτη 29 Δεκεμβρίου.
Ο π. Σπυρίδων Σημαντήρης γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1927 στον Πειραιά. Χειροτονήθηκε διάκονος τον Νοέμβριο 1989 από τον Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Ιωάννη (+), και στην Τήνο μετά από λίγες μέρες χειροτονήθηκε στον βαθμό του πρεσβυτέρου. Στον προηγούμενο βίο του υπήρξε νομικός με σταθερή σταδιοδρομία στο δικαστικό σώμα στην Ελλάδα.
Με ιεραποστολικό ζήλο ο π. Σπυρίδων προσέφερε πολλά στην Ελλάδα, στην Αφρική και ιδιαίτερα εδώ στην Αλβανία.
Ο π. Σπυρίδων, παρόλο που ήταν σε προχωρημένη ηλικία , υπήρξε ένας απ’ τους πρώτους και βασικούς συνεργάτες που ακολούθησαν τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, σε όλη την τιτάνια προσπάθειά του για την αναγέννηση και την ανάπτυξη της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας. Ολιγόλογος και ακάματος εργάτης, χωρίς να υπολογίζει κινδύνους, κόπους και θυσίες και μην λαμβάνοντας υπόψη τη φυσική και πνευματική κόπωση στην αντιμετώπιση των πάμπολλων δυσκολιών της αποστολής του, ο π. Σπυρίδων πρόσφερε πολύπλευρη αρωγή στην, σχεδόν εικοσαετή, πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας. Ειδικά στον εξαιρετικά δύσκολο, αλλά εντελώς απαραίτητο τομέα της οικοδομής και αναστηλώσεως των κτισμάτων λατρείας, αλλά και διοικήσεως και εκπαιδεύσεως, ο μακαριστός π. Σπυρίδων υπήρξε ακαταπόνητος και η συμβολή του περισσότερο από πολύτιμη.
Η αγάπη του για τον Θεό, η βαθιά του πίστη ότι και σ’ αυτό τον τόπο, τον τόσο ταλαιπωρημένο από τον αθεϊστικό διωγμό, μπορεί να ξαναγεννηθεί η ελπίδα, ο ξεχωριστός σεβασμός του στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, υπήρξαν τα ισχυρά κίνητρα που του έδιναν δύναμη και αντοχή, έτσι ώστε ο π. Σπυρίδων να παραμείνει ώς τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής του ένας άξιος και σιωπηλός εργάτης του Ευαγγελίου.
Πολλοί κάτοικοι των απομακρυσμένων και φτωχών χωριών, πιστοί – και όχι μόνο – ακόμη και στις πιο δύσκολες και τεταμένες καταστάσεις στην Αλβανία, γνώρισαν τον π. Σπυρίδωνα να μεταφέρει τα εφόδια που εξασφάλιζε και έστελνε ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος για τη βελτίωση των δύσκολων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών. Δεν ήταν μόνον ανθρωπιστική βοήθεια (τα συνήθη απολύτως απαραίτητα, τρόφιμα και ρουχισμός), αλλά υλικά και μηχανήματα για την καταπολέμηση της φτώχειας και την ανύψωση του βιοτικού επιπέδου του λαού του Θεού.
Ο π. Σπυρίδων υπήρξε ένας ήρεμος λειτουργός που βίωνε το μυστήριο, κατακτούσε το εκκλησίασμα όταν τελούσε τις ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία.
Ήταν παντού παρών, με πολύ ταπεινοσύνη, άνθρωπος που παρατηρούσε τη λεπτομέρεια και προσπαθούσε όσο το δυνατόν περισσότερο να διορθώνει τα πράγματα εκεί που δεν πήγαιναν καλά, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της παρουσίας του καθ’ όλη αυτή την σχεδόν εικοσαετή περίοδο.
Στη νεκρώσιμη ακολουθία, ο ναός ήταν κατάμεστος. Εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο συμμετείχαν και οι Σεβασμιωτάτοι Μητροπολίτες Πειραιώς, Αργυροκάστρου, Αχαΐας, Κυθήρων, ο επίσκοπος Απολλωνίας και πολλοί κληρικοί, Έλληνες και Αλβανοί. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος μίλησε για την προσωπικότητα του μακαριστού π. Σπυρίδωνος, για τη βαθιά του πίστη και αφοσίωση στην Εκκλησία του Χριστού και ειδικά για τον ζήλο του για την ανασύσταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Αλβανία.
Οι πιστοί της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, με την πεποίθηση ότι τώρα έχουν έναν ακόμη πρεσβευτή στον Θρόνο του Υψίστου, θα θυμούνται πάντοτε με βαθιά ευγνωμοσύνη τον π. Σπυρίδωνα που με ιδιαίτερη αξιοπρέπεια στάθηκε κοντά τους για τόσα χρόνια, σε χαλεπούς καιρούς με θυσιαστική ανιδιοτελή αγάπη για όλους, και σεβασμό στην αξιοπρέπεια του κάθε προσώπου.
Ο Τριαδικός Θεός ας αναπαύει την ψυχή του επ’ ελπίδι αναστάσεως!
Ορφέας Μπέτσι
