Ἡ Ὀρθόδοξος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, ἀπό τό 1992 μέχρι σήμερα ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου, ἔχει θέσει ὡς ἀρχή της νά μή συνδέεται ἤ ἀντιπαρατίθεται μέ πολιτικά κόμματα. Εἶναι ἀφοσιωμένη στό θρησκευτικό της ἔργο, μέ τίς πολλές κοινωνικές, ἐκπαιδευτικές, πολιτιστικές καί ἄλλες πρωτοβουλίες.
Μετά τή δημοσίευση τῆς Ἐπισήμου Δηλώσεώς της σχετικά μέ τά ἀνακριβῆ ἀποτελέσματα τῆς Ἀπογραφῆς τοῦ 2011, ἐκδηλώθηκε μιά σκληρή συκοφαντική ἐπίθεση ἑνός πολιτικοῦ σχηματισμοῦ ἐναντίον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου. Μέ βαριές κατηγορίες «γιά τίς ἀντισυνταγματικές πράξεις», γιά συνεργασία μέ ἀκραίους ἐθνικιστικούς κύκλους τῆς Ἑλλάδος καί γιά «ἀντιαλβανική δραστηριότητα» «ἐναντίον ἐδαφικῆς ἀκεραιότητα/ος τῆς Ἀλβανίας». Τέλος, ζήτησαν ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας νά ἀφαιρεθεῖ ἡἈνωτάτη διάκριση τοῦ Γεωργίου Καστριώτη Σκεντέρμπεη πού τοῦἀπενεμήθη πρό τριετίας.
Ἀσφαλῶς, ὅσοι γνωρίζουν τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀναστάσιο, καί μεταξύ αὐτῶν ἐμεῖς οἱ Κληρικοί τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, ὅλοι Ἀλβανοί πολίτες, πού τόν παρακολουθοῦμε ἀπό κοντά καί συνεργαζόμαστε μαζί του ὅλα τά χρόνια τῆς παρουσίας του στήν Ἀλβανία, γνωρίζουμε πολύ καλά ὅτιοἱ ἀναίσχυντα ἀναφερόμενοι χαρακτηρισμοί εἶναι ἀποκυήματα νοσηρῆς φαντασίας, ἐντελῶς ἄδικοι καί διαστρεβλώνουν τήν ἀλήθεια.
Ἐπειδή ὅμως τά θέματα ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς σημασίας εἶναι πολύ εὐαίσθητα, ἰδίως τόν τελευταῖο καιρό, καί ἡ παραπληροφόρηση μπορεῖ νά ἐπηρεάσει ἀπληροφόρητους πόλῖτες καί ἰδίως νέους, θεωροῦμε ὑποχρέωσή μας, βάσει τῆς πείρας μας, νά δώσουμε κι᾽ ἐμεῖς μιά ἀπάντηση, σαφῆ καί ὁριστική, στή σειρά τῶν ψευδῶν καί ἀδίκων κατηγοριῶν, πού μέ πεῖσμα ἐπαναλαμβάνονται κατά καιρούς, παρά τίς ἐπανειλημμένες διαψεύσεις.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος, κατά τήν τελευταία εἰκοσαετία ζεῖ καί ἐργάζεται ἀκούραστα μαζί μας. Ἔμεινε ὅλα αὐτά τά χρόνια κοντά στόν λαό ἀκόμη καί στίς πιό δύσκολες περιόδους (1997, 1999), βοηθώντας, μέ ἀγάπη καί αὐτοθυσία, ὄχι μόνο τούς Ὀρθοδόξους ἀλλά καί ὅσους εἶχαν ἀνάγκη, ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῶν ἤ πολιτικῶν πεποιθήσεων. Εἶναι πασίγνοωστη -ὄχι μόνο στήν Ἀλβανία, ἀλλά καί διεθνῶς- ἡ τεράστια συμβολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου στήν πλήρη ἀνασυγκρότηση τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας καί τή μεγαλὐτερη ἄνθηση πού γνώρισε ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας· καί συγχρόνως στήν οἰκονομική ἀνάπτυξη τῆς χώρας στούς τομεῖς ὑγείας, παιδείας, κοινωνικῆς προνοίας καί πολιτισμοῦ. Καί ἀκόμη, ἡ πρωτοβουλία του, τό 1999, νά κινητοποιήσει παγκόσμιους χριστιανικούς ὀργανισμούς γιά νά βοηθηθοῦν περίπου 33.000 πρόσφυγες ἀπό τό Κοσσυφοπέδιο.Μόνο ὅσοι εἶναι τυφλωμένοι ἀπό φανατισμό δέν θέλουν νά τά βλέπουν. Ὅμως τό κολοσσιαῖο ἔργο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου δέν κατεδαφίζεται μέ ὑβριστικά λόγια, χαλκευμένα ψεύδη, ἀβάσιμες ὑποψίες συκοφαντικῶν ἰσχυρισμῶν.Οἱ ἑκατοντάες χιλιάδες τῶν Ὀρθοδόξων καί ἄλλοι ἀμερόληπτοι Ἀλβανοί πολίτες, πού παρακολουθοῦν τό ἔργο του, γνωρίζουν πολύ καλά τήν πραγματικότητα.
Ὑπερβαίνει, πάντως, τά ὅρια τοῦ γελοίου, ἄνθρωποι ἐντελῶς ἄσχετοι μέ τήν Ὀρθοδοξία,χ πού ἴσως δέν ἔχουν κἄν ἀνάψει στήν Ἐκκλησία ἕνα κερί, ἀλλά καί γνωστοί ὑπονομευτές της, νά ἐμφανίζονται ὡς προστάτες τῶν Ἀλβανῶν Ὀρθοδόξων, ὡς εἰδικοί στήν ᾽Εκκλησιαστική Ἱστορία τῆς Ὀρθοδοξίας, καί νά ἀποφαίνονται πάνω σέ θέματα Ἐκκλησιαστικοῦ Κανονικοῦ Δικαίου. Τελικά δέ νά ἐπιχειροῦν νά δώσουν συμβουλές στούς Ἀλβανούς Ὀρθοδόξους γιά τό ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία τους. Ἐμεῖς, οἱ Ἀλβανοί κληρικοίὡς καί ἑκατοντάδες χιλιάδες Ὀρθόδοξοι Ἀλβανοί ὑπήκοοι, πού ἀκολουθοῦμε μέ ἀφοσίωση τόν ἡγέτη μας, δέν εἴμαστε οὔτε ἀφελεῖς οὔτε λιγότερο πατριῶτες. Διαθέτουμε πεῖρα, κρίση καί ἦθος.Γνωρίζουμε πολύ καλάτόν Ἀρχιεπίσκοπό μας, ὅτι ζεῖ καί συμμερίζεται τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς μας,βοηθώντας τούς πάντες, χωρίς διάκριση.
Ὅσον ἀφορᾶτό παράσημο Σκεντέρμπεη, ὅπως καλά γνωρίζουμε, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος εἶναι ἐπίσης ἐπίτημος δημότης Τιράνων καί Κορυτσᾶς καί δέν στερεῖται ἀπό μεγάλες διακρίσεις. Ἡ γενικότερη διεθνής συμβολή του στή Θρησκειολογική Ἐπιστήμη, στόν διαθρησκειακό διάλογο καί τήν εἰρηνική συνύπαρξη λαῶν καί θρησκειῶν ἔχει διεθνῶς ἀναγνωρισθεῖ καί τιμηθεῖ μέ πανεπιστημιακά διδακτορικά διπλώματα (17) καί διεθνῆ βραβεῖα (25) ἀπό πολλές χῶρες.Ἔχει προσέτι ἐκλεγεῖ Πρόεδρος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Γενεύη) καί ἐπίτιμος Πρόεδρος τῆς Παγκοσμίου Διασκέψεως τῶν Θρησκειῶν γιά τήν Εἰρήνη (Νέα Ὑόρκη). Ὅλες αὐτές οἱ διακρίσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μας ἀντανακλοῦν τιμητικά καί στήν Ὀρθόδοξη Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, ἀλλά καί στήν ἴδια τή χώρα.
Ὅσο γιά τίς συμβουλές, ἤ, μᾶλλον, τίς ἀπειλές ἐναντίον τῆς ζωῆς του, δέν ἀνησυχεῖ, οὔτε τόν φοβίζουν. Καί στά προηγούμενα χρόνια, κατά καιρούς, εἶχαν διατυπωθεῖ παρόμοιεςἀπειλές. Ὅπως ὁ ἴδιος δηλώνει, ὅποιος εἶναι ἀφοσιωμένος στόν Θεό τῆς ἀγάπης καί ἐργάζεται μέ συνέπεια γιά τήν εἰρηνική συνύπαρξη, γιά τήν ἀνακούφιση τῶν πασχόντων καί γιά τήν ἀλληλεγγύη τῶν λαῶν δέν φοβᾶται κανένα καί τίποτε· οὔτε τόν θάνατο. «Ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον».
Τίρανα, 22.12.2012.
(Ἀκολουθοῦν 42 ὑπογραφές –Ἐπισκόπων, Πρεσβυτέρων, Διακόνων, Μοναχῶν, ἀπάντων Ἀλβανῶν πολιτῶν).
